پدر زلزله شناسی ایران: زلزله‌های 7 و 8 ریشتری تهران رابرای مدتها

ایلنا: پدر زلزله شناسی ایران با بیان اینکه 52 سال پیش علم ژئوفیزیک درکشور توسط پروفسور حسابی پایه گذاری شد اظهار داشت: «از آن زمان تاکنون مسئله زلزله شکل جدی به خود گرفته است.»

"بهرام عکاشه"، در نشست خبری همایش حوادث طبیعی کشور و راهکارهای کاهش خطرپذیری گفت:«کشور ما بسیار زلزله خیز است به ویژه در منطقه البرز که سابقه زلزله‌های 8 ریشتری دارد .»

وی افزود: «زلزله‌هایی مانند زلزله طبس در سال 57 ، زلزله رودبار و زلزله بم زلزله‌هایی هستند که خاطرات بدی را برای مردم کشور ما به جا گذاشته‌اند.»

به گفته پدر زلزله شناسی ایران، زلزله فرسایشی مانند زلزله بم نباید 30 هزار کشته به جا بگذارد در حالیکه 5/6 ریشتر بیشتر قدرت نداشته است.

عکاشه تاکید کرد: «تا پیش از اینکه علم ژئوفیزیک متولد شود زلزله را به متافیزیک ارتباط می‌دادند در حالیکه زلزله کاری کاملا عادی و معمولی است که زمین انجام می‌دهد و این ما هستیم که باید خود را با آن تطبیق دهیم .»

او تصریح کرد: « تهران بین 210 تا 215 سال است که شهر شده و در این مدت 60 شهردار به خود دیده پس چرا نباید شهرداری‌ها به فکر شهر تهران باشند؟ شهر نباید بدون حساب و کتاب بزرگ و اکنون تبدیل به غولی تبدیل شود که نمی‌توان در برابر آن دفاع کرد.»

به گفته وی چنانچه زلزله‌ای در تهران رخ دهد تا شعاع 200 کیلومتری تخریب صورت می‌گیرد و باید دانست که تهران مستعد زلزله 8 ریشتری نیز است.

او گفت: «وجود سازمان مدیریت بحران از آب خوردن هم برای کشور واجب‌تر است چون ما روستاهایی داریم که در برابر 5 ریشتر زلزله وحتی تهران در برابر 6 ریشتر زلزله آسیب پذیر است چه برسد به زلزله‌های 7 و 8 ریشتری که می‌تواند تهران رابرای مدتها تعطیل کند.»

او تصریح کرد: «حوادث طبیعی بدشانسی نیست بلکه این ما هستیم که حادثه‌ای با ریسک و خطر پذیری بالا را دست کم می‌گیریم و به آن بی توجهی می‌کنیم و در نتیجه در صورت وقوع آسیب می‌بینیم.»

پدر زلزله شناسی ایران تصریح کرد:« متاسفانه خیلی از اقدامات ما فقط روی کاغذ آورده شده برای مثال آیین نامه مقاوم سازی ساختمان‌ها از سال 1338 مصوب شده و در سال 1367 نیز بار دیگر به توسط دولت به تصویب رسیده است اما گرچه پس از آن خانه‌های زیادی ساخته شده ولی عملا هیچ اقدامی در زمینه آن صورت نگرفته است.»

به گفته وی، سازمان مدیریت بحران باید قدم‌های مهمی را بردارد تا به وسیله آن به صورت علمی بحرانها را مدیریت کند.