توقف آنی تخریب بافت تاریخی شیراز

تهران - ایرنا - معاون رییس جمهوری و رییس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در پنج نامه جداگانه به دفتر مقام معظم رهبری، وزیر کشور، دادستان کل کشور، استاندار فارس و تولیت آستان حرم احمد بن موسی(ع)، خواستار توقف آنی روند تخریب بافت تاریخی شیراز شد.

به گزارش ایرنا از سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، «مسعود سلطانی فر» در این نامه ها، اجرای هرگونه طرح توسعه و عمرانی در بافت تاریخی را منوط به اخذ مجوز از مراجع قانونی نظیر سازمان میراث فرهنگی، شورای ­عالی معماری و شهرسازی و داشتن طرح مصوب دانست.

متن کامل نامه رییس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور به شرح ذیل است:

دفتر مقام معظم رهبری

وزیر محترم کشور

دادستان محترم کل کشور

استاندار محترم فارس

تولیت محترم آستان حرم احمد بن موسی(ع)

با سلام 

حسب اطلاعات واصله و بازدید کارشناسان اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان فارس از بافت تاریخی اطراف مجموعه شاهچراغ، متأسفانه بخشی از بافت ارزشمند تاریخی جهت الحاق به طرح بین­الحرمین تخریب شده است. این سازمان حسب وظایف قانونی خود موضوع را از طریق مرجع قانونی در دست پیگیری دارد.

سپاسگزار خواهد بود دستور فرمایید به منظور جلوگیری از تخریب عناصر ارزشمند موجود در بافت تاریخی، دستور توقف آنی عملیات مذکور صادر شود. 

بدیهی است اجرای هرگونه طرح توسعه و عمرانی در بافت تاریخی پس از اخذ مجوز از مراجع قانونی نظیر سازمان میراث فرهنگی و شورای­عالی معماری و شهرسازی و داشتن طرح مصوب امکانپذیر خواهد بود.

هماهنگ‎ کننده‎ سازمان ملل متحد؛

آینده خاورمیانه؛ گرمتر و خشکتر

تهران - ایرنا - هماهنگ‎ کننده‎ سازمان ملل متحد و نماینده‎ مقیم برنامه‎ توسعه‎ ملل متحد درجمهوری اسلامی ایران گفت: بنا به پیش‎بینی ‎های تغییرات اقلیمی، خاورمیانه آینده ‎ای گرمتر و خشک‎ تر خواهد داشت.

به گزارش ایرنا از مرکز اطلاعات سازمان ملل متحد - تهران، گری لوئیس در مقاله ای با عنوان معکوس نمودن زلزله خاموش قرن که به رسانه ها ارسال کرده است،اظهار کرد: ایران در قلب خاورمیانه قرار دارد، نزدیک به 80 درصد مساحت ایران خشک یا نیمه ‎خشک است، مشکل کم ‎آبی بسیار شدید است ولی مشکل بزرگ دیگری پیش روی محیط زیست ایران است که اغلب نا دیده گرفته می ‎شود و آنهم بیابان ‎زایی است.

وی دراین مقاله نوشته است:

از آن جا که علت اصلی این مشکل اقدامات انسانی است، می‎توان آن را برطرف کرد، این عقیده دست کم الهام‎بخش افراد متعهدی شده است که (به ویژه در دهه‎ گذشته) مشغول واکنش به آن بوده‎اند.

چالش بیابان ‎زایی به راستی در کمین ما است به قول برخی ' زلزله خاموش قرن' است.

در بسیاری از بخش‎ های ایران بیابان ‎زایی هنگامی رخ می ‎دهد که چوپان ها می ‎گذارند گله‎ های بز و گوسفند شان بیش از اندازه چرا کنند، گاهی به خاطر استفاده‎ روستاییان از بوته ‎ها به عنوان هیزم رخ می ‎دهد.

بنا به آمار رسمی ایران در سند ' ارزشیابی پتانسیل بیابان‎ ها '، میزان بیابان ‎زایی ایران نسبت به سایر کشورهای خشک و نیمه‎ خشک ' زیاد ' است اما راهکارهایی وجود دارد که در حال اجرا شدن است.

برای سبز کردن دوباره‎ دشت ‎های بیابانی، در اصل باید گیاهان بیشتری کاشته شود. این کار آغازگر برگشت همه چیز می شود، برای داشتن فضای سبز بیشتر، باید این منطقه ‎ها را بوته ‎کاری کرد ولی برای این که دوباره چرای بیش از اندازه یا کاربری سوختی به وجود نیاید، مشارکت اجتماع در حفظ فضای سبز جدید لازم است.

در ایران این فرایند را در عمل دیده‎ام اجرای آن موفق بوده و در آسیب‎ پذیرترین بخش‎ های کشور در حال تکرار است.

اکنون موفق‎ ترین نمونه‎ سبز کردن دوباره‎ بیابان ‎های ایران، با حسن تعبیر، 'پروژه‎ کربن' (یا به طور رسمی پروژه ترسیب کربن) نامیده می ‎شود. در واقع یک اقدام توسعه‎ اجتماعی - زیست‎ محیطی است که برنامه‎ توسعه‎ ملل متحد از آن پشتیبانی می ‎کند، این پروژه را به این دلیل کربن نامیده ‎اند که یکی از اثرات جانبی آن توانایی جذب و ترسیب دی‎ اکسید کربن در فضاهای سبز ایجاد شده است.

به هر روی، سازمان ملل متحد از سال 1368 پشتیبان تلاش‎ ها برای معکوس کردن بیابان ‎زایی بوده است. در آن سال، کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان، سازمان جنگل‎ ها مراتع و آبخیزداری و صندوق جهانی توسعه‎ کشاورزی در بیرجند در استان خراسان جنوبی پروژه‎ احیای مراتع و درآمد زایی پناهندگان را آغاز کردند.

پروژه 6 سال ادامه داشت و با جنگل کاری بیش از 24 هزار هکتار زمین با بیابان ‎زایی و نابودی منابع طبیعی مبارزه کرد.

10سال پیش، برنامه‎ توسعه‎ ملل متحد پروژه‎ ترسیب کربن را در استانِ خراسان جنوبی آغاز کرد، تاکنون 30 هزار هکتار دیگر از زمین‎ های بی ‎آب به فضای سبز تبدیل شده است.

جمهوری اسلامی ایران، با درک مزایای بالقوه اجتماعی و اقتصادی سبز کردن بیابان ‎ها، به شراکت با برنامه توسعه‎ ملل متحد پرداخت تا در سال‎ های 1391و1392 این پروژه در 6 استان دیگر (البرز، بوشهر، تهران، سمنان، کرمان و مرکزی) اجرا شود.

به تازگی، در 12 شهریور 1393، برنامه‎ توسعه‎ ملل متحد و سازمان جنگل‎ ها مراتع و آبخیزداری قراردادی را امضا کردند که پروژه را به 10 استان دیگر نیز گسترش می‎ دهد (آذربایجان غربی، اصفهان، ایلام، خراسان رضوی، خراسان شمالی، سیستان و بلوچستان، فارس، قم، گلستان و یزد).

برنامه ‎های بیشتری نیز وجود دارد، در کل پس از اجرا این اقدام ‎ها بیش از نیمی از استان‎ های ایران (18 استان خشک) را در بر خواهد گرفت.

فرایند سبز کردن دوباره بسیار ساده است. کار با یک قرارداد کلی میان مسوولان و جامعه محلی آغاز می شود، سرمایه‎ اولیه از بودجه‎ پروژه گرفته می ‎شود (از دولت و برنامه‎ توسعه ملل متحد) و با کمک‎ های غیر نقدی دولت پشتیبانی می ‎شود.

اگر درختان و بوته ‎ها با یاری جامعه محلی کاشته شود، نشان داده شده است که هزینه‎ درختکاری یک پنجم اجرا توسط پیمانکاران خصوصی خواهد بود، افزون بر این، عنصر بسیار مهم مشارکت و مالکیت اجتماعی نیز برآورده می‎ شود، به این ترتیب، به جای پروژه‎ ' آنها'، پروژه‎ ' ما ' می ‎شود.

بوته ‎ها در گلخانه رشد داده می ‎شوند، نهال ‎ها تا هنگامی که آماده‎ کاشت در فضای باز شوند در قلمستان می‎مانند، سپس نهال‎ های جوان را در گودال ‎هایی می ‎کارند که مردم محلی کنده ‎اند، در سال نخست، آبدهی آنها باید پنج برابر باشد پس از آن، نهال ‎ها به بوته ‎زاری یک تا دو متری تبدیل می‎ شوند.

هنگامی که صدها هزار نهال در مساحتی به بزرگی هزارها هکتار رشد کند، زیست کره‎ کوچکی ساخته می‎شود که گیاهان و جانوران دیگر می‎ توانند به آن برگردند، زیست کره‎ تازه سبز شده از چند راه به ثبات معاش مردم می ‎انجامد.

نخست این که گیاهانِ این اقلیم کوچک توانایی حفظ رطوبت زمین را افزایش می ‎دهند این توانایی به نوبه‎ خود باعث افزایش گیاهان می‎ شود هنگامی که درختان کوچک دانه‎ افشانی می‎ کند، تراکم فضای سبز بیشتر می‎شود. 

کشاورزان می‎ توانند دام خود را برای خوردن برگِ بوته ‎ها بیاورند و آسیبی به خود گیاه نرسانند، در کل ظرفیت و گنجایش زیست ‎بومی زمین افزایش می‎ یابد و مردم می‎ توانند محصولات درختان و بوته‎ ها (مانند صمغ یا میوه) را بفروشند.

پروژه‎ کربن مشکل کاربری سوختی را با اهدای اجاق ‎های ساده‎ نفتی به ساکنان منطقه برطرف کرده است و نفت اجاق‎ ها را تامین می‎ کند.

ولی سود واقعی از دیدگاه پایدارسازی این است که اجتماع (که روزی با چرای بیش از اندازه و ' تاراج ' هیزم، سرچشمه‎ مشکل بودند) حس مالکیت عمیقی پیدا می‎ کنند و پاسدار زمین می‎ شوند.

در استان مرکزی دو پروژه احیای محیط زیست در جریان است

از سال 1392، کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان، اداره‎ کل امور پناهندگان خارجی و اتباع بیگانه و سازمان جنگل ‎ها مراتع و آبخیزداری طرحی را در ' طراز ناهید ' با همکاری پناهندگان افغان آغاز کردند که ' احیای جامعه - محورمنابع طبیعی' نام دارد. 

در کمتر از دو سال، این طرح به احیای بیش از 66 هکتار زمین انجامیده است.

باز هم از سال 1392، یک پروژه‎ ' توسعه ‎' سنتی بیابان ‎زدایی در محلات آغاز شد تا 50 هزارهکتار زمین را با پشتیبانی پروژه‎ کربنِ برنامه‎ توسعه‎ سازمان ملل بیابان ‎زدایی کند، هم اکنون هر دو طرح در زمینه پوشش گیاهی و درآمد زایی برای ساکنان به ثمر نشسته اند.

در خراسان جنوبی که میراث پروژه‎ سازمان پناهندگان در یادها مانده است و پروژه‎ ترسیب کربن برنامه توسعه ملل متحد، 10 سال برقرار بوده و پیشرفت آن بسیار سریع است.

افزون بر این سود دیگری در این طرح‎ ها وجود دارد که انگیزه‎ بیشتر جوامع محلی و پناهنده ها و یافتن روش‎های جایگزین درآمد زایی است، یک فرایند توسعه‎‎ کامل به راه می افتد با تولید کسب ‎وکار، مشارکت و عمق دادن به سرمایه‎ اجتماعی.

تمام این موفقیت‎ ها با اقدام ارادی انسان به سبز کردن دوباره‎ بیابان و تلاش برای یافتن جبرانی کوچک برای آسیبی است که به دست بشر پدیدار شده است.به باور من، به راستی معکوس کردن ' زلزله خاموش' را آغاز کرده ‎ایم.

شهریور 93 - معکوس نمودن زلزله خاموش قرن

شهریور 93 - معکوس نمودن زلزله خاموش قرن

• 
  

در بسیاری از بخش های ایران بیابان زایی زمانی رخ میدهد که چوپانان میگذارند گله های بز و گوسفندشان بیش از اندازه چرا کنند‎  به قلم گری لوئیس، هماهنگ‎ کننده‎ سازمان ملل متحد و نماینده‎ مقیم برنامه‎ توسعه‎ ملل متحد درجمهوری اسلامی ایران. بنا به پیش‎بینی‎های تغییرات اقلیمی، خاورمیانه آینده‎ای گرم‎تر و خشک‎تر خواهد داشت. ایران در قلب خاورمیانه قرار دارد. نزدیک به 80 درصد مساحت ایران خشک یا نیمه‎خشک است. مشکل کم‎آبی بسیار شدید است. ولی مشکل عظیم دیگری پیش روی محیط زیست ایران است که اغلب نادیده گرفته می‎شود: بیابان‎زایی. از آن جا که علت اصلی این مشکل اقدامات انسانی است، می‎توان آن را برطرف کرد. این عقیده، دست کم، الهام‎بخش افراد متعهدی شده است که (به ویژه در دهه‎ گذشته) مشغول واکنش به آن بوده‎اند. چالش بیابان‎زایی به راستی در کمین ماست. به قول برخی "زلزله‎ی خاموش قرن" است. در بسیاری از بخش‎های ایران بیابان‎زایی هنگامی رخ می‎دهد که چوپانان می‎گذارند گله‎ های بز و گوسفندشان بیش از اندازه چرا کنند. گاهی هم به خاطر استفاده‎ روستاییان از بوته‎ها به عنوان هیزم رخ می‎دهد. بنا به آمار رسمی ایران در سند "ارزشیابی پتانسیل بیابان‎ها"، میزان بیابان‎زایی ایران نسبت به سایر کشورهای خشک و نیمه‎خشک "زیاد" است. پروژه کربن مشکل کاربری سوختی را با اهدای اجاق ساده نفتی به ساکنان منطقه بر طرف کرده است و نفت اجاق ها تامین میکند ولی چاره‎هایی وجود دارد که در حال اجرا شدن است. برای سبز کردن دوباره‎ دشت‎های بیابانی، در‌ اصل باید گیاهان بیشتری کاشته شود. این کار آغازگر برگشت همه چیز می‌شود. برای داشتن فضای سبز بیشتر، باید این منطقه‎ها را بوته‎کاری کرد. ولی برای این که دوباره چرای بیش از اندازه یا کاربری سوختی به وجود نیاید، مشارکت اجتماع در حفظ فضای سبز جدید لازم است. در ایران این فرایند را در عمل دیده‎ام. اجرای آن موفق بوده است و در آسیب‎پذیرترین بخش‎های کشور در حال تکرار است. هم‌اکنون، موفق‎ترین نمونه‎ سبز کردن دوباره‎ بیابان‎های ایران، با حسن تعبیر، "پروژه‎ کربن" (یا به طور رسمی پروژه‎ی ترسیب کربن) نامیده می‎شود. در‌واقع یک اقدام توسعه‎ اجتماعی-زیست‎محیطی است که برنامه‎ توسعه‎ ملل متحد از آن پشتیبانی می‎کند. این پروژه را به این دلیل کربن نامیده‎اند که یکی از اثرات جانبی آن توانایی جذب و ترسیب دی‎اکسید کربن در فضاهای سبز ایجاد شده است. به هر روی، سازمان ملل متحد از سال 1368 پشتیبان تلاش‎ها برای معکوس نمودن  بیابان‎زایی بوده است. در آن سال، کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان، سازمان جنگل‎ها مراتع و آبخیزداری، و صندوق جهانی توسعه‎ی کشاورزی در بیرجند در استان خراسان جنوبی پروژه‎ی احیای مراتع و درآمدزایی پناهندگان را آغاز کردند. پروژه شش سال ادامه داشت و با جنگل کاری بیش از 24 هزار هکتار زمین با بیابان‎زایی و نابودی منابع طبیعی مبارزه کرد. آبیاری نهال‌ها با تانکر ده سال پیش، برنامه‎ توسعه‎ ملل متحد پروژه‎ ترسیب کربن را در همان استانِ خراسان جنوبی آغاز کرد. تاکنون 30 هزارهکتار دیگر از زمین‎های بی‎آب به فضای سبز بدل شده است. جمهوری اسلامی ایران، با درک مزایای بالقوه‌ اجتماعی و اقتصادی سبز کردن بیابان‎ها، به شراکت با برنامه توسعه‎ ملل متحد پرداخت تا در سال‎های 1391و 1392این پروژه در شش استان دیگر (البرز، بوشهر، تهران، سمنان، کرمان و مرکزی) اجرا شود. به تازگی، در 12 شهریور 1393، برنامه‎ توسعه‎ ملل متحد و سازمان جنگل‎ها مراتع و آبخیزداری قراردادی را امضا کردند که پروژه را به 10 استان دیگر نیز گسترش می‎دهد (آذربایجان غربی، اصفهان، ایلام، خراسان رضوی، خراسان شمالی، سیستان و بلوچستان، فارس، قم، گلستان و یزد). برنامه‎های بیشتری نیز وجود دارد. در کل، پس از اجرا، این اقدام‎ها بیش از نیمی از استان‎های ایران (18 استان خشک) را در بر خواهد گرفت. فرایند سبز کردن دوباره بسیار ساده است. کار با یک قرارداد کلی میان مسئولان و جامعه محلی آغاز می‌شود. سرمایه‎ اولیه از بودجه‎ پروژه گرفته می‎شود (از دولت و برنامه‎ توسعه   ملل متحد) و با کمک‎های غیر نقدی دولت پشتیبانی می‎شود. اگر درختان و بوته‎ها با یاری جامعه محلی کاشته شود، نشان داده شده است که هزینه‎ درخت‎کاری یک پنجم اجرا توسط پیمانکاران خصوصی خواهد بود. افزون بر این، عنصر بسیار مهم مشارکت و مالکیت اجتماعی نیز برآورده می‎شود. بدین ترتیب، به جای پروژه‎"آن‎‎ها"، پروژه‎ "ما" می‎شود. بوته‎ها در گلخانه رشد  داده می‎شوند. نهال‎ها تا هنگامی که آماده‎ کاشت در فضای باز شوند، در قلمستان می‎مانند. سپس نهال‎های جوان را در گودال‎هایی می‎کارند که مردم محلی کنده‎اند. در سال نخست، آبدهی آن‎ها باید پنج برابر باشد. پس از آن، نهال‎ها به بوته‎زاری یک تا دو متری تبدیل می‎شوند  بوته ها در گلخلنه رشد داده میشوند . نهال ها تا هنگامی که اماده کاشت در فضای باز میشوند در قلمستان میمانند هنگامی که صدها هزار نهال در مساحتی به بزرگی هزارها هکتار رشد کند، زیست‎کره‎ کوچکی ساخته می‎شود که گیاهان و جانواران دیگر می‎توانند به آن برگردند. زیست‎کره‎ تازه سبز شده از چند راه به ثبات معاش مردم می‎انجامد. نخست این که گیاهانِ این اقلیم کوچک توانایی حفظ رطوبت زمین را افزایش می‎دهند. این توانایی به نوبه‎ خود باعث افزایش گیاهان می‎شود. هنگامی که درختان کوچک دانه‎افشانی می‎کند، تراکم فضای سبز بیشتر می‎شود. کشاورزان می‎توانند دام خود را برای خوردن برگِ بوته‎ها بیاورند و آسیبی به خود گیاه نرسانند. ظرفیت برد یا گنجایش زیست‎بومی زمین در کل افزایش می‎یابد. و مردم می‎توانند محصولات درختان و بوته‎ها (مانند صمغ یا میوه) را به فروشند. پروژه‎ کربن مشکل کاربری سوختی را با اهدای اجاق‎های ساده‎ نفتی به ساکنان منطقه برطرف کرده است و نفت اجاق‎ها را تأمین می‎کند. ولی سود واقعی از دیدگاه پایدارسازی این است که اجتماع‎ها (که روزی با چرای بیش از اندازه و "تاراج" هیزم، سرچشمه‎ مشکل بودند) حس مالکیت عمیقی پیدا می‎کنند و پاسدار زمین می‎شوند. در استان مرکزی دو پروژه‎ی احیای محیط زیست در جریان است. از سال 1392، کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امورپناهندگان، اداره‎ کل امور پناهندگان خارجی و اتباع بیگانه، و سازمان جنگل‎ها مراتع و آبخیزداری طرحی را در "طراز ناهید" با همکاری پناهندگان افغان آغاز کردند که "احیای جامعه-محور منابع طبیعی" نام دارد. در پناهنگاه شهید ناصری، این طرح به نیازهای ویژه‎ پناهندگان افغان رسیدگی می‎کند؛ پناهندگانی که بیش از دو دهه است در این منطقه زندگی می‌کنند. در گذر چندین سال، پناهندگان در پی یافتن سوخت و با چرای بیش از اندازه دام‎های خود باعث نابودی مرتع‎ها شده‎اند. ولی در کمتر از دو سال، این طرح به احیای بیش از 66 هکتار زمین انجامیده است. باز هم از سال 1392، یک پروژه‎ "توسعه‎" سنتی بیابان‎زدایی در محلات آغاز شد تا 50 هزارهکتار زمین را با پشتیبانی پروژه‎ کربنِ برنامه‎ توسعه‎ سازمان ملل بیابان‎زدایی کند. هم اکنون هر دو طرح در زمینه‌ پوشش گیاهی و درآمدزایی برای ساکنان به ثمر نشسته‌اند. در خراسان جنوبی، که میراث پروژه‎سازمان پناهندگان در یادها مانده است و پروژه‎ ترسیب کربن برنامه توسعه ملل متحد، 10 سال برقرار بوده و پیشرفت آن بسیار سریع است. افزون بر این، سود دیگری در این طرح‎ها پدیدار شده است، که انگیزه‎ بیشتر جوامع محلی‌ و پناهنده‌ها و یافتن روش‎های جایگزین درآمدزایی است. یک فرایند توسعه‎‎کامل به راه می‌افتد؛ با تولید کسب ‎وکار، مشارکت و عمق دادن به سرمایه‎ اجتماعی. تمام این موفقیت‎ها با اقدام ارادی انسان، به سبز کردن دوباره‎ بیابان و تلاش برای یافتن جبرانی کوچک برای آسیبی است که به دست بشرپدیدار شده است. به باور من، به راستی معکوس نمودن "زلزله‎ی خاموش" را آغاز کرده‎ایم.  نهال نو پا پس از آبیاری

حریم تخت جمشید پیست اتوموبیل رانی شد

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

اداره میراث فرهنگی استان فارس درحالی با برگزاری یک مسابقه رالی اتومبیلرانی در نزدیکی تخت جمشید موافقت کرده است که رئیس پایگاه میراث جهانی تخت جمشید از برگزاری این مسابقه بین المللی آن هم در حریم این اثر جهانی بی اطلاع است.

 به گزارش مهر، از زمان دوره ریاست حمید بقایی در سازمان میراث فرهنگی در حریم تخت جمشید بارها مسابقات اتومبیلرانی برگزاری شده است. اتومبیلرانانی که یا تخت جمشید را مقصد و مبدا رالی های کشوری و بین المللی انتخاب می کردند. توجیه انتخاب تخت جمشید به عنوان مبدا و مقصد هم  معرفی و تبلیغ  این بنای تاریخی در سطح جهانی است. ولی این اقدام از برگزاری رالی اتومبیلرانی در سال 90 تا کنون حاشیه های مختلفی داشته است.

مهر ماه سه سال پیش بود که عده ای ماجراجو مسابقه رالی در حاشیه تخت جمشید برگزار کردند. خط پایان مسابقه رالی، رو به مجموعه تخت جمشید بود که در لحظه آخر، یکی از خودروهایی که سرعتی بالای 170 کیلومتر داشت، از نرده های مجموعه بیرونی عبور کرد اما نتوانست خودرو را کنترل کند به همین دلیل با دو زن و یک مرد گردشگر برخورد کرد و موجب آسیب دیدن شدید آنها شد.

پس از آن مسئولان تخت جمشید و میراث فرهنگی فارس با برگزاری مسابقه رالی سرعت در این محدوده مخالفت کردند. ولی بار دیگر کانون اتومبیلرانی و جهانگردی ایران از برگزاری رالی پاریس تا پرسپولیس خبر داده که قرار است سال آینده برگزار شود. هر چند که هنوز مقصد دقیق آن مشخص نیست ولی این بار فدراسیون موتور سواری و اتومبیلرانی قصد دارد تا سی و یکم شهریور ماه به مدت چهار روز مسابقه رالی در سطح خاورمیانه برگزار کند به همین علت در تبلیغات این مسابقه عنوان شده این رالی اولین رالی بین المللی در تاریخی اتومبیلرانی کشور در شیراز و در یک پیست 250 کیلومتری برگزار می شود و  مسیر آن نیز از پارکینگ تخت جمشید شروع می شود و مرودشت، بند امیر،محمودآباد، سبز آباد، لابیشه، زین آباد، کنجان، سلطان آباد، دوکوهک و اسماعیل آباد در مسیر هستند و آخرین نقطه نیز رودخانه خشک آباد طشک است و در آن رانندگانی از 6 کشور جهان شرکت می کنند.

بنابراین برگزاری چنین مسابقه ای به طور حتم با رالی های خانوادگی که اکنون نیز در کشور درحال برگزاری است متفاوت است و تعداد زیادی از شرکت کنندگان با خودروهای خود به پارکینگ تخت جمشید می روند تا در مسابقه سرعت شرکت کنند.

اما رئیس میراث فرهنگی استان فارس در واکنش به برگزاری این مسابقه که با مجوز  این سازمان درحال برگزاری است با ابراز خرسندی از چنین برنامه ای گفته است که تخت جمشید در مسابقات رالی، به عنوان یک برند معرفی می شود . علاوه بر تخت جمشید نقاط دیگر استان فارس و شهر شیراز به کسانی که از سراسر دنیا برای مشاهده این مسابقات آمده اند معرفی می شود.

حریم تخت جمشید پیست اتومبیلرانی شد

وی با بیان اینکه نقطه شروع این مسابقات پارکینگ تخت جمشید است گفت: حریم تخت جمشید، این بنای جهانی برای برگزاری مسابقات رالی خاورمیانه به میزبانی شیراز ، کاملا رعایت شده است.

امیری برگزاری این مسابقه را فرصت مناسبی برای جذب گردشگر و معرفی نقاط گردشگری فارس به سایر کشورها و نقاط دنیا دانسته است.

کسی از ما نظری نخواسته ما هم اعلام نظر نکرده ایم!

ولی پاسخ رئیس پایگاه میراث جهانی تخت جمشید از اظهارات مدیرکل میراث فرهنگی استان فارس هم قابل تامل تر است. او به خبرنگار مهر درباره اینکه چرا هیچ واکنشی نسبت به برگزاری این مسابقه سرعت آن هم در پارکینگ تخت جمشید نداشته اید گفت: تا از ما نظر نخواهند ما نظری نمی دهیم.

مسعود رضایی منفرد ادامه داد: من اطلاعی از برگزاری این مسابقه ندارم. کسی از ما مجوزی نگرفته و نظری نخواسته اند ما هم اعلام نظر نکرده ایم ولی اگر اداره کل میراث فرهنگی مجوز برگزاری آن را داده حتما کار درستی کرده است!

بی اطلاعی سرپرست یک پایگاه مهم جهانی در ایران آن هم تخت جمشید از برگزاری یک مسابقه بین المللی آن قدر جای سوال داشت که در پاسخ به انتقاد خبرنگار مهر، معاون میراث فرهنگی استان فارس این صحبت را توجیه کرد و گفت: شاید این مسابقه نمایشی است و سرعت نباشد من هم اطلاعی ندارم ولی اگر قرار باشد که از میدان ملل وارد و از کنار یک بنا عبور کنند و به پارکینگ بروند اتفاق خاصی نمی افتد چون این مسیر عبوری همه خودروهایی است که همه روزه طی می کنند تا از تخت حمشید دیدن کنند. منتها این بار طبق آنچه شما اکنون این اطلاعات را در اختیار قرار دادید این روال برعکس می شود و نقطه شروع پارکینگ است.

اگر مسابقه سرعت نباشد مشکلی ندارد

عبدالرضا نصیری ادامه داد: اگر این مسابقه سرعت نباشد مشکلی ندارد چون جاده منتهی به میدان با تخت جمشید فاصله زیادی دارد و خودروها به سرعت عبور نمی کنند.

هرچند نصیری امیدوار است که این مسابقه سرعت نباشد ولی در تبلیغات برگزاری این مسابقه آمده قرار است در سطح بین المللی با حضور برندهای مطرح دنیا برگزار شود بنابراین طبیعی است که در چنین مسابقه ای از خودروهای با سرعت زیاد استفاده شود.

فرخ کاظمی باستان شناس و مرمتگر در این باره به خبرنگار مهر گفت: نمی دانم چرا باید هر چیزی را به ایران باستان ربط بدهیم تا مثلا با شکوه شود. تخت جمشید ارتباطی با ماشین سواری و رالی ندارد.  برگزاری این مسابقه می تواند مشکل ساز باشد؛ باید از انجام هر کار پر خطر در حریم آثار تاریخی پرهیز کرد و در ضمن شان آن محوطه را هم در نظر گرفت. چرا که چنین مسابقاتی مشکلاتی از جمله تعداد زیاد خودرو، آلودگی صوتی و ازدیاد جمعیت به همراه دارد. البته تعداد زیاد جمعیت مشکل ایام نوروز نیز هست.

کاطمی گفت: در تمام دنیا در بسیاری از محوطه ها و سایتهای تاریخی برنامه های هنری و فرهنگی اجرا می شود اما مرتبط با شان و منزلت آن اثر. به عنوان نمونه هرگز در آکروپلیس مسابقات سنگ نوردی برگزار نمی کنند شاید کنسرت موسیقی و یا نمایشگاه فرهنگی و هنری برگزار شود ولی حتما  با نظارت کامل، کنترل شده و حضور جمعیت مناسب این برنامه ها اجرا می شود.

جدا از انتقادات مربوط به بی اطلاعی مدیران این پایگاه جهانی درباره اتفاقات پیرامون تخت جمشید جای پاسخ این پرسش باقی می ماند که برگزاری مسابقه موتورسواری و اتومبیلرانی چه سنخیتی با مجموعه تاریخی و فرهنگی تخت جمشید دارد. آیا با برگزاری مسابقات فرهنگی که احتمال از کنترل خارج شدن خودرو، آلودگی هوا و سوخت بنزین ندارد نمی توان تخت جمشید را به عنوان یک بنای بین المللی به گردشگران جهان معرفی کرد؟

آمایش سرزمین راهکار مهم برای حل چالش آب در کشور است

آمایش سرزمین راهکار مهم برای حل چالش آب در کشور است

شهرکرد- خبرگزاری مهر: معاون برنامه ریزی و امور اقتصادی وزیر نیرو گفت: یکی از مهم ترین راهکارها برای حل چالش آب آمایش سرزمین است.

خبرگزاری‌مهر

به گزارش خبرنگار مهر، علیرضا دائمی ظهر سه شنبه در دومین همایش ملی بحران آب در دانشگاه شهرکرد اظهار داشت: پیگیری سند آمایش سرزمین در معاونت برنامه ریزی به شدت دنبال می شود.

وی تصریح کرد: ما لازم است همواره به دنبال آمایش سرزمین باشیم.

دائمی ادامه داد: زمانی که ما به استفاده ناصحیح و غیر پایدار انسان از زمین و آب می رسیم لازم است به دنبال آمایش سرزمین باشیم که در حال حاضر ما به این نقطه رسیده ایم.

معاون برنامه ریزی و امور اقتصادی وزیر نیرو اذعان داشت: بر اساس آمایش سرزمین است که ما می توانیم برای آینده تجزیه، تحلیل و ارزیابی داشته باشیم و به دنبال این موارد برنامه ریزی صحیحی نیز داشته باشیم.

متاسفانه هنوز عمل و مدیریت خوبی در آمایش سرزمین نداشته ایم

دائمی یادآور شد: در عرصه های آمایش سرزمین در جغرافیا، اقتصاد و برنامه سوم توجه ویژه ای شده است.

 معاون وزیر نیرو با اشاره به اینکه متاسفانه هنوز عمل و مدیریت خوب در آمایش سرزمین نداشته ایم، بیان داشت: لازم است در برنامه پنج توسعه ستاد هماهنگی و تلفیق و کمسیون برنامه ریزی داشته باشیم.

دائمی تاکید کرد: لازم است بحث انسان در آمایش سرزمین آورده شود.

وی با اشاره به اینکه در این استان اسناد بالادستی خوبی در شناخت وضعیت و مباحث انجام شده است، بیان داشت: این استان راهبردها را برای ایجاد آمایش سرزمین دارد.

کاهش میزان آبخوان های زیر زمینی چهار محال و بختیاری یکی از چالش های جدی است

 مدیر عامل آب منطقه ای چهار محال و بختیاری نیز در این همایش گفت: میزان آب خوان های زیرزمینی چهار محال و بختیاری به یک چالش جدی روبه رو شده است.

حسین صمدی اظهار داشت: بسیاری از کشاورزان ما متاسفانه هنوز با الگوی کشت قبلی کار می کنند .

وی با اشاره به اینکه انتقال آب بین حوزه ای یکی دیگر از اصللی ترین چالش ها ی این استان به شمار می رود، تصریح کرد: مسائل را باید با رعایت قانون، مذاکره و رویکرد علمی حل کرد.

صمدی ادامه داد: سرمایه گذاری در بخش آب در این استان صورت نگرفته است و متاسفانه در این حوزه با کمبود اعتبارات نیز مواجه هستیم.

وی با اشاره به اینکه ما به شدت با کمبود اعتبار مواجه هستیم، اذعان داشت: دولت تدبیر و امید نگاه ویژه ای به این مسئله داشته باشد.

صمدی با بیان اینکه سه مرحله مدیریتی در بخش آب وجود دارد، عنوان کرد: مرحله اول مدیریتی زمانی بود که مصارف و منابع آب ما در یک تعادل بودند.

مدیر عامل آب منطقه ای چهار محال و بختیاری با تاکید بر اینکه در تمام دنیا مراحل مدیریتی و تکاملی وجود دارد، بیان داشت: ما نیاز به نگرانی نرخ مصرف آب نداریم اما مصارف از منابع پیشی بگیرد مدیریت لازم است تغییر کند.

صمدی اظهار داشت: لازم است در روش مصرف آب اصلاحاتی صورت گرفته و برای کشاورزی نیز از سیستم آب یاری نوین استفاده شود و به نقطه ای برسیم که بتوان تعادل را برقرار کرد.

 مدیر عامل آب منطقه ای چهار محال و بختیاری تصریح کرد: همیشه باید آینده را با آنچه که در توان است مطابقت دهیم.

• 

بهره مندی 4000 دانشجو از سفرکارت ملی

بهره مندی 4000 دانشجو از سفرکارت ملی در فاز دوم طرح اعطای سفرکارت ملی به دانشجویان سراسر کشور، تعداد 4000 دانشجو از سفرکارت ملی بهره مند شدند.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی مرکز گردشگری علمی-فرهنگی دانشجویان ایران(istta)، بابک ارسیا رئیس مرکز گردشگری علمی-فرهنگی دانشجویان ایران گفت: امکان استفاده از خدمات و تسهیلات سفر کارت ملی در دومین مرحله برای دانشجویان عضو باشگاه گردشگری علمی-فرهنگی دانشجویان ایران فراهم گردید.
وی با اعلام این خبر افزود: جامعه هدف این طرح دانشجویان می باشند که در حال حاضر تعداد 6000 دانشجو با عضویت در باشگاه گردشگری علمی-فرهنگی دانشجویان از این سفر کارت بهره مند شدند.
ارسیا با اشاره به برنامه های پیشنهادی دولت در جهت تقویت گردشگری داخلی خاطرنشان کرد: سفرهای ارزان برای دانشجویان و بازنشستگان، تقسیم سفر در ایام مختلف سال به ویژه پاییز و زمستان و همچنین معرفی مقاصد سفرهای غیر سنتی و غیرتکراری به جای مقاصد تکراری از جمله برنامه های دردست بررسی دولت برای رشد و بالندگی هرچه بیشتر گردشگری داخلی می باشد و بدین منظور مرکز گردشگری سعی دارد با اجرای طرح هایی از این دست از جمله اعطای سفر کارت ملی به دانشجویان و خانواده هایشان در جهت پیشبرد اهداف کشور سهیم باشد.
عضو هیئت علمی جهاددانشگاهی نهادینه کردن شرایط سفر در میان قشر دانشگاهی و اعضای خانواده آنها، ایجاد زمینه‌ برای رفاه حال این افراد، افزایش نشاط روحی، تقویت حس خود‌اتکایی، دیدار از جاذبه‌های طبیعی و اماکن تفریحی و ضرورت ساماندهی و نظارت بر سفرهای دانشجویی برای بهره‌برداری مناسب‌تر از این سفرها را انگیزه مهم این مرکز برای اجرای طرح سفرکارت ملی عنوان کرد و یادآور شد طی هماهنگی های صورت گرفته با شرکت سفرکارت ملی و بانک عامل سامان و دریافت اطلاعات این اعضاء، سفر کارت ملی صادر شده و در اختیار دانشجویان سراسر کشور قرار گرفته است.
ارسیا گفت: مراکز گردشگری واجد شرایط با تنوع سطح در اقصی نقاط ایران، جهت ارائه خدمات و محصولات گردشگری، سفر، امکانات رفاهی و تفریحی در شبکه پذیرندگان سفرکارت ملی فعال می‌باشند و بدین طریق دانشجویان با در اختیار داشتن سفر کارت ملی می‌توانند در ایام پیک یا غیر پیک سفر از تخفیفات ویژه 10 تا 50 درصدی این شبکه بهرمند شوند.
 مراکز اقامتی مانند هتل‌ها، مهمانسراها، هتل آپارتمان‌ها و مهمانپذیرها، دفاتر خدمات مسافرتی و تورها، رستوران‌ها و مراکز پذیرایی شهری و بین‌راهی، شرکت‌های حمل و نقل مسافر از مهمترین مراکز گردشگری عضو این شبکه می‌باشند.
وی در پایان با اشاره به ادامه طرح صدور سفرکارت ملی برای دانشجویان یادآور شد: دانشجویان علاقمند به دریافت سفرکارت ملی می توانند با مراجعه به سایت اطلاع رسانی مرکز گردشگری علمی-فرهنگی دانشجویان ایران و عضویت در باشگاه گردشگری، فرم مربوطه را دریافت و پس از تکمیل فرآیند ثبت اطلاعات، سفرکارت خود را دریافت نمایند.

• خاطرنشان می گردد باشگاه گردشگری علمی-فرهنگی دانشجویان به منظور بهره مندی دانشجویان گردشگر از خدمات و تسهیلات مرکز گردشگری علمی-فرهنگی دانشجویان ایران وابسته به جهاددانشگاهی راه اندازی شده است. این باشگاه با مطالعه و تمرکز بر نیازهای جامعه دانشگاهی، توانسته شرایطی را بوجود آورد تا این گروه به راحتی از خدمات و برنامه های علمی-فرهنگی مرکز گردشگری علمی-فرهنگی دانشجویان ایران برخوردار شوند. همه دانشجویان رشته های مختلف دانشگاه های ایران می توانند با عضویت در این باشگاه از برنامه ها، خدمات و اردوهای این مرکز بهره مند شوند.

با احداث مراکز تحقیقاتی، دانشگاهی و بیمارستان های فوق تخصصی؛

توسعۀ توریسم درمانی در منطقۀ آزاد قشم

در جزیره قشم، علاوه بر مراکز تجاری و گردشگری و صنعتی، از مزیت های آب و هوایی، دریایی و جغرافیایی قشم برای ایجاد قطب مراکز درمانی و دانشگاهی و پزشکی استفاده خواهد شد و ضمن آن که مردم ایران و کشورهای منطقه خلیج فارس، از خدمات ارزان و مناسب و فوق تخصصی بهره مند خواهند شد، درآمد قابل توجهی نیز نصیب اقتصاد کشور خواهد شد.

گروه اقتصادی، در کنار توسعه مراکز صنعتی، تجاری و گردشگری درمناطق آزاد کشور به خصوص در منطقه آزاد قشم، موضوع توریسم درمانی و ایجاد مراکز فوق تخصصی خدمات پزشکی و درمانی و مراکز دانشگاهی نیز مورد توجه مسوولان منطقه آزاد قشم قرار گرفته است.

به گزارش بولتن نیوز، هدف از احداث و توسعه خدمات بیمارستانی در منطقه قشم، جلب گردشگرانی این که با هدف معالجه و درمان و استفاده از آب و هوای مناسب قشم، به این جزیره سفر می کنند.

براین اساس، علاوه بر مراکز تجاری و گردشگری و صنعتی، از مزیت های آب و هوایی، دریایی و جغرافیایی قشم برای ایجاد قطب مراکز درمانی و دانشگاهی و پزشکی استفاده خواهدشد و ضمن آن که مردم ایران و کشورهای منطقه خلیج فارس، از خدمات ارزان و مناسب و فوق تخصصی بهره مند خواهند شد، درآمد قابل توجهی نیز نصیب اقتصاد کشور خواهد شد

اردبیل طرح جامع مدیریت بحران ندارد/وظیفه شورا توزیع بودجه نیست

به گزارش خبرنگار مهر، احمد عظیمی پیش از ظهر دوشنبه در جلسه شورای هماهنگی مدیریت بحران اردبیل تصریح کرد: نبود طرح جامع موجب شده عملکرد دستگاه ها در هنگام بروز بحران کاملا جزیره ای باشد.

وی با بیان اینکه در هنگام بروز بحران یک مرکز کنترل فرماندهی نداریم، اضافه کرد: وظیفه مدیران این است که در صحنه بایستند و موضوع را مدیریت کنند.

وی به ضرورت ایجاد یک مرکز کنترل تاکید کرد و بیان داشت: این مرکز می تواند اصلی ترین موتور محرک مدیریت بحران باشد.

مدیر کل امنیتی انتظامی استاندار در خصوص کیفیت مانورهای برگزار شده اضافه کرد: اغلب مانورها کلیشه ای و صوری است و در زمان واقعی بروز بحران آمادگی دستگاه ها به عینه مشاهده می شود.

وی افزود: زمان لاستیک آتش زدن و حضور آتش نشانی برای دفع خطر گذشته و باید مانورها دقیق تر و اصولی تر باشد.

عظیمی با یادآوری شناسایی و تحویل اجساد یک هفته بعد از وقوع زلزله نیر ادامه داد: دلیل آن نبود مدیریت واحد و نهادی برای شناسایی اجسا و تحویل آن به خانواده هایشان بود.

وی به ضرورت شناسایی جغرافیای بحران اشاره کرد و افزود: حتی یک نهاد مشخص برای تعریف این جغرافیا نداریم.

به گفته مدیر کل امنیتی انتظامی استاندار با تعیین جغرافیا گلوگاه های بحران و محدودیت های دستگاه ها استخراج می شود و در هنگام بروز بحران می تواند مورد استفاده قرار گیرد.

وی کمبود امکانات اطلاع رسانی را از ضعف های مدیریت بحران استان خواند و گفت: به عنوان مثال اگر صدا و سیما دچار مشکل شود ما در امر اطلاع رسانی مشکل خواهیم داشت.

عظیمی معتقد است نبود شکبه ارتباطات منسجم موجب شده در برخی از مواقع خود عوامل امدادی مولد بحران باشند.

وی تصریح کرد: ارزیابی عملکرد مدیریت بحران استان در سال های گذشته نشان می دهد هر جا بحران مقطعی بوده خوب عمل کردیم اما با طولانی شدن بحران عملکرد رو به ضعف گذاشته است.

مدیر کل امنیتی انتظامی استاندار خلاء نبود پایگاه داده را برجسته دانست و افزود: این در حالی است که در شناسنامه مدیریت بحران هیچگاه ضعف دستگاه ها مطالعه نمی شود.

وی با تاکید به اینکه آسیب پذیری  شهرستان ها احصا شده است، ادامه داد: شورای هماهنگی مدیریت بحران محل توزیع بودجه و تاکید به وظایف ذاتی دستگاه ها نیست.

عظیمی معتقد است این شورا باید خلاء ها و ضعف های موجود در مدیریت بحران را شناسایی کرده و اقدامات جدی برای آن داشته باشد.

وی با ذکر مثالی با بیان اینکه اردبیل فقط یک لوله خط گاز دارد تصریح کرد: اگر این خط با افت فشار همراه شده و یا دچار مشکل شود معلوم نیست گاز ۱٫۵ میلیون نفر جمعیت چطور تامین خواهد شد.

وی افزود: تجربه بحران های گذشته باید مطالعه شده و در برنامه ریزی ها مورد استفاده قرار گیرد

دادبه: خاک در ادیب‌پرور بودن یک خطه تأثیر ندارد

دادبه: خاک در ادیب‌پرور بودن یک خطه تأثیر ندارد 

اصغر دادبه، استاد فلسفه اسلامی و ادبیات عرفانی معتقد است که برای بررسی وضعیت ادبی و هنری یک اقلیم باید به پیشینه فرهنگی و تاریخی آن جغرافیا رجوع کرد. وی به ایبنا گفت که خود موضوع «خاک» در ادیب پرور بودن یک خطه تاثیری ندارد و مانند این است که بگوییم «چرا خاک چرنوبیل سرطان ‌پرور است!»

دادبه که معتقد است در بررسی وضعیت ادبیات و هنر یک محل به پیشینه اتفاقات فرهنگی و تاریخی آن منطقه باید رجوع شود، گفت: اگر درباره یک معلول به قول حکما ببینیم که چه عللی منجر به پدید آمدن آن شده،‌ تکلیف روشن است. به گمانم خود خاک در ادیب‌پرور بودن یک خطه تأثیری ندارد. مثل این‌ می‌ماند که بگوییم «چرا خاک چرنوبیل سرطان‌پرور است!»

وی افزود: خراسان بزرگ تا پیش از حمله مغول مرکز فرهنگی ایران بود و حکومت‌های ملی در آن‌جا تشکیل شد. بخارا، پایتخت سامانیان به لحاظ فعالیت‌های ملی و دینی برجسته‌ترین نقطه ایران بود و قبه‌الاسلام لقب گرفت. در زمان سامانیان حتی کار ترجمه‌های یونانی افلاطون را به فارابی سپردند که متأسفانه در کتابخانه سامانیان سوخت.

صاحب کتاب «فرهنگ اصطلاحات کلامی» ادامه داد: در بخارا فعالیت‌های فرهنگی و اقتصادی رونق گرفت و مرکز فرهنگی شد. بعد هم که این مرکز به غزنین انتقال یافت و سلطان محمود سر کار آمد، به دلیل پیشینه ایرانیان، این اتفاقات فرخنده فرهنگی در غزنین نیز رخ داد. در واقع ادامه این فعالیت از خراسان دنبال شد و خوشبختانه به پایان نرسید. هنگامی که حمله‌ای به ایران می‌شود، تمام آثار و نشانه‌های قبلی به یک باره از بین نمی‌روند.

دادبه اضافه کرد: وقتی درباره عصر «برتلس» صحبت می‌کنیم، به خاک یونان ربطی ندارد. برتلس حاکمی بود که زمینه ترقی‌های فکری را فراهم کرد و نمی‌توان گفت ذات آن خاک ادیب‌پرور است. عصر برتلس، عصری طلایی است. تشکیل حکومت‌های ملی و تلاش‌های فرهنگی که در ایران صورت گرفت نیز باعث شد خطه خراسان ادیبان بیشتری داشته باشد. این روند مستقیماً به گذشته ما متصل است و در ایران درست بر خلاف مصر فاصله‌ای بین فرهنگ مردم نیفتاد. در مصر فراعنه از بین رفتند و بخش قابل توجهی از فرهنگ و همچنین زبان مصر از میان رفت.

این استاد دانشگاه توضیح داد: در ایران پیشینه فرهنگ ایرانی یک‌باره از بین نرفت، بنابراین فردوسی سخنگوی مردم بود؛ چرا که زمینه‌اش فراهم شد و چنین هم نیست که در عرض یک شب شاعری مانند فردوسی سخنگوی فرهنگ و ادبیات ایران شود.

اصغر دادبه استاد فلسفه اسلامی و ادبیات عرفانی دانشگاه علامه طباطبایی و مدیر گروه ادبیات دایرةالمعارف بزرگ اسلامی است. این پژوهشگر سال 1381 در دومین همایش چهره‌های ماندگار به عنوان چهره ماندگار در عرصه ادبیات عرفانی و فلسفه اسلامی معرفی شد. «کلیات فلسفه»، «فخر رازی» و «فرهنگ اصطلاحات کلامی» نام برخی از کتاب‌های او هستند.

خبرگزاری ایبنا

مشاور وزیر جهاد کشاورزی: سهم آب کشاورزی نصف می‌شود

مشاور عالی وزیر جهاد کشاورزی ایران می‌گوید که از مهر ماه سال جاری سهم آب کشاورزی در کشور تقریبا به نصف می‌رسد، سیاستی که رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست ایران نیز از آن دفاع کرده است.

خبرگزاری دانشجویان ایران، ایسنا، روز شنبه، ۱۵ شهریور گفت‌وگویی با محمدحسین شریعتمدار انجام داده است که در آن بر مسئله کاهش مصرف آب کشاورزی برای مقابله با بحران کمبود آب تاکید می‌شود.

به گفته او، وزارت نیرو مقرر کرده است که از آغاز سال زراعی جدید، مهر ماه، تنها حدود ۵۰ میلیارد متر مکعب آب برای تولید محصول کشاورزی اختصاص یابد در حالی که پیش از این سالیانه ۸۵ تا ۹۰ میلیارد متر مکعب آب در بخش کشاورزی مصرف می‌شد.

آقای شریعتمدار در ادامه سخنان خود با انتقاد از سیاست‌های مبتنی بر خودکفایی در بخش کشاورزی گفته است که نباید مسئله خودکفایی به قیمت نابود کردن منابع کشور تمام شود.

وی اظهار داشت: «تامین امنیت غذایی هر کشوری به معنای نابود‌ کردن منابع نیست؛ باید میزانی از نیاز کشور را که در توان منابع کشور نیست از طریق واردات تامین کنیم و اگر می‌گوییم خودکفایی به عنوان یک مسئله‌ مهم باید در دستور کار قرار گیرد نباید به هر قیمتی آن را محقق کنیم.»

به گفته او، تولید محصولی مانند گندم در شرایط کنونی ایران به هیچ وجه اقتصادی نیست مگر این که با افزایش بهره‌وری آب و شیوه آبیاری تحت فشار، بتوانیم الگوی کنونی را تغییر دهیم.

گندم از محصولات عمده‌ای است که دولت ایران در دهه گذشته ادعای خودکفایی در تولید آن را داشت، اما در سال‌های اخیر واردات این محصول کشاورزی از کشورهای غربی مانند آلمان به شدت گسترش یافت، چنان‌چه گفته می‌شود دولت حسن روحانی برای واردات ۷ میلیون تن گندم در سال برنامه‌ریزی کرده است.

اما در شرایطی که خشکسالی‌های متمادی به یکی از بزرگ‌ترین تهدیدها علیه منابع ایران تبدیل شده است، رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست کشور نیز تاکید می‌کند که سهم آب کشاورزی باید تا ۳۰ درصد کاهش یابد.

معصومه ابتکار روز پنج‌شنبه در فیسبوک نوشت که باید الگوی مصرف آب در همه زمینه‌ها تغییر کند، خواه کشاورزی و خواه بخش‌های صنعتی و شهری و این که ادامه این روند و سیاست‌های گذشته دیگر ممکن نیست.

به گفته او، بخش کشاورزی حدود ۹۳ درصد آب کشور را مصرف می‌کند، اما کشاورزان ایرانی «باید الگوی کشت و آبیاری خود را تغییر دهند».

وی سپس تاکید کرد که صرفه‌جویی و تغییر الگوی مصرف تنها راه زنده کردن دوباره رودخانه‌ها، تالاب‌ها، آبخوان‌ها و در مجموع، طبیعت ایران است.

به تازگی سازمان هواشناسی ایران هشدار داده است که علاوه بر خشکسالی‌های اخیر، ۱۸ استان کشور با افت شدید بارش باران مواجه هستند به‌طوری که کاهش بارندگی در برخی از این استان‌ها در بلند مدت بالغ بر ۲۰ درصد خواهد بود.

ترحم چوپان کازرونی بر ۲ قلاده پلنگ

بخشدار خشت خبر داد:

ترحم چوپان کازرونی بر ۲ قلاده پلنگ

چوپان گله با توجه به اینکه اسلحه برای محافظت از گله به همراه داشت اما به دلیل حفظ جان پلنگ ها به سمت آنها تیر اندازی نکرد…

به گزارش سرویس محیط زیست عصر کازررون؛ چوپان کازرونی پس از حمله ۲ قلاده پلنگ به گله گوسفندانش ، این جانور در معرض انقراض را نکشت.

بخشدار خشت شهرستان کازرون گفت : در یکی از کوههای مشرف به شهر خشت ۲ قلاده پلنگ به گله گوسفند حمله کرد و سه راس گوسفند را درید .

فلاحی افزود : چوپان گله با توجه به اینکه اسلحه برای محافظت از گله به همراه داشت اما به دلیل حفظ جان پلنگ ها به سمت آنها تیر اندازی نکرد.

این چوپان هدف از این کار را حفاظت از این گونه جانوری نایاب و در معرض انقراض اعلام کرد.

از این چوپان در اداره منابع طبیعی و محیط زیست کازرون به عنوان حافظ جانوران قدردانی شد.

منبع: واحد مرکزی خبر

فرش‌های سنگی (عکس)

فرش‌های سنگی (عکس)

دومین سد دارنده سرریز بزرگ ایران در بلاتکلیفی کارآیی به سر می‌برد به گونه ای که تست‌ها و رسیدگی‌های دوره ای (ماهانه)

دومین سد دارنده سرریز بزرگ ایران در بلاتکلیفی کارآیی به سر می‌برد به گونه ای که تست‌ها و رسیدگی‌های دوره ای (ماهانه) سد استقلال در حال تبدیل‌شدن به تست‌های سالانه است و این درحالی است که بندرعباس، شهری استراتژیک است و سد میناب اهمیت خاصی در جنوب کشور دارد.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ابراز نگرانی‌ها در مورد عدم انجام تست‌های دوره‌ای لازم تجهیزات اکنون به حدی رسیده که برخی از دست اندرکاران دست به دامان خدا شده‌اند تا با سیل رودخانه وحشی میناب مواجه نشوند. از طرفی نیز تصفیه خانه آب میناب نیز به دلیل کهنگی تجهیزات با مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کند.

هنگامی که سیل جاری می‌شود قابلیت باز و بسته شدن دریچه‌ها و کنترل حجم آبی که در پایین دست جاری می‌شود برای کنترل سیلاب امری حیاتی محسوب می‌شود اما در صورتی که به تجهیزات رسیدگی نشود بخش زیادی از کارآیی خود را از دست می‌دهند.

سد میناب نیز در حال حاضر براساس گفته برخی از دست اندرکاران منطقه به مرز نگرانی رسیده و نیاز به رسیدگی دارد به گونه‌ای که دریچه‌ها مدت هاست روان کاری و بهسازی نشده‌اند.

منابع مطلع می‌گویند حدود یک سال است از تعدیل نیروهای خدماتی سد که کار گیریس کاری، روان کاری و ... دریچه ها بر عهده داشتند می گذرد و پس از این تایید کارهای مربوط به نیروهای تعدیل شده بدون توجه باقی مانده و هشدار برخی از دلسوزان نیز به جایی نرسیده است.

از طرفی نیز قرار بود که به قطر 20 سانت خردگی‌های سرریز تراشی شده و مجددا بتن ریزی شود اما به گفته شاهدین در حدود یک سال گذشته کار چندانی در این زمینه انجام نشده است.

سیلاب سال 1371 میناب نمونه ای از نیاز سرریزهای سد است به گونه‌ای که در آن سال با خروج 7800 متر مکعب بر ثانیه آب گفته می‌شود که نیم متر آب روی پل میناب جمع شد و این درحالی است که ظرفیت تخلیه سرریز 12 هزار و 500 متر مکعب بر ثانیه است.

مشکلات آبی هرمزگان تنها به سد میناب ختم نمی‌شود بلکه تصفیه‌خانه میناب نیز مشکلاتی دارد و بر اساس خبرهای منتشر شده، استفاده از کلرهای تاریخ مصرف گذشته و غیر استاندارد نیز مشکل‌ساز شده و برخی نگهبانان تصفیه‌خانه به خاطر درز خبر این موضوع مورد سوال مسوولین آب هرمزگان قرار دارند.

حال باید دید با توجه به نیاز مردم خط ساحلی جنوب و کمبود آب در آن منطقه مسوولین برای کنترل منابع آبی و تصفیه مطلوب آب چه سیاست‌هایی را در پیش می گیرند که نگرانی‌های مذکور با وجود انتشار اخبار همچنان ادامه دارد.

در ماه‌های گذشته سه تریلر حامل محموله‌ پلی آلومینیوم کلراید فاقد تاریخ مصرف و مهر استاندارد وارد تصفیه‌خانه شده و مدیرعامل آب‌منطقه ای هرمزگان با تایید ورود محموله مذکور به تصفیه‌خانه سد استقلال را تایید کرده اما یادآوری می‌کند که اگر کالاهای خریداری شده کیفیت و استانداردهای لازم را نداشته باشد مرجوع می‌شوند.

محمدباقر حیدری چند روز پیش تاکید کرده بود که بخشی از کلرها مشکل داشت اما اصلا از موادی که تاریخ مصرف نداشته‌اند استفاده نکردیم.

امروزه همه مشتریان درصدد تهیه اجناس مورد نیاز خود از فروشگاه‌های معتبر هستند حال باید دید مسوولین تصفیه‌خانه‌ها با چه دقتی مواد لازم را تهیه می‌کنند که مواد غیر استاندارد و فاسد پس از ورود در تصفیه‌خانه رد صلاحیت می‌شوند.

این اتفاقات درحالی است که حمید چیت‌چیان در دولت یازدهم پس از قبول تصدی‌گری وزارت نیرو تاکید کرد که به هیچ عنوان در هیچ نقطه ای در کشور با هر دلیلی، آب فاقد کیفیت عرضه نخواهد شد.

بقعه استادِ حافظ ،انباری شده است/ سنگهای تاریخی با کاربری طاقچه

بقعه شیخ امین‏ الدین محمد بلیانی در شهرستان کازرون فارس که استاد حافظ شیرازی بوده این روزها شکل انباری به خود گرفته و حتی سنگهای تاریخی آن با کاربری طاقچه مورد استفاده قرار می گیرد.

بقعه شیخ امین‏ الدین محمد بلیانی در شهرستان کازرون فارس که استاد حافظ شیرازی بوده این روزها شکل انباری به خود گرفته و حتی سنگهای تاریخی آن با کاربری طاقچه مورد استفاده قرار می گیرد.

به گزارش کازرون نما، شیخ امین ‏الدین محمد بلیانی در سال 650 -۶۷۰ هجری - در کازرون به دنیا آمد .وی در سن 77 سالگی در  تاریخ ذی‎‎القعده سال 745 ه.ق درگذشت.

 وی یکی از عرفای تصوف نامدار زمان خود بوده است و بناهایی نظیر دارالشفا، قنات و... در شهرستان کازرون با همت وی ایجاد شد.

شیخ امین‏ الدین محمد بلیانی معلم حافظ شیرازی نیز بوده و حافظ نیز وی را در یکی از اشعار خود ستوده است.

بقعه شیخ امین الدین در شمال  شهر  کازرون واقع شده اما اکنون دوستداران میراث فرهنگی این شهرستان وضعیت بقعه را نامناسب و رو به زوال می دانند.

 

سنگ تاریخی که طاقچه شده است

عضو شورای هم اندیشان جوان شهرستان کازرون به خبرنگار مهر گفت: بقعه­ شیخ امین­ الدین بلیانی به عنوان یکی از برجسته ترین آثار تاریخی کازرون پس از بیش از هفت قرن ماندگاری در این شهر، اکنون با چالشهای اساسی دست و پنجه نرم می­کند.

محسن عباسپور افزود:  چنانچه به صورت علمی و اصولی به حل آنها پرداخته نشود، شاهد تشدید روند تخریبی خواهیم بود که اکنون گریبان­گیر این مجموعه  و آثار سنگی پرارزش موجود در آن شده است.

وی اظهار داشت: شیخ امین ­الدین به عنوان یکی از برجسته­ ترین چهره­ های تاریخ کازرون است که تأثیر چشمگیری در تاریخ این سرزمین دارد با این وجود اکنون بقعه­ برجای مانده از وی که می­ تواند به عنوان یکی از جاذبه های اصلی گردشگری در فضای شهری کازرون محسوب شود، شرایط نگران­ کننده­ ای به لحاظ حفظ آثار تاریخی دارد.

 

محل بقعه انباری شده است

این فعال میراث فرهنگی افزود: چند سال پیش قرار بود این بقعه به موزه­ آثار سنگی کازرون تبدیل شود اما در حال حاضر با توجه به وضعیتی که در آن دیده می­شود بیشتر به گورستان سنگهای تاریخی بدل شده به گونه ­ای که به وضوح شاهد بی توجهی های بارز و مشهود به آثار پرارزش سنگی هستیم که در این مجموعه وجود دارد.

عباسپور گفت: به عنوان نمونه در بخشی از مجموعه شاهد هستیم که یک گورنوشته­ تاریخی عملاً تبدیل به طاقچه­ ای برای نگهداری شیشه­ های آبلیمو و روغن و... شده و حتی اجاق گاز نیز در فاصله­ چند سانتی­متری از آن قرار گرفته است.

وی تاکید کرد: همچنین متأسفانه بر روی این گورنوشته­ تاریخی شاهد بروز آسیب­های جدی هستیم که در زمان سفیدکاری و مرمت بنا صورت گرفته و از پراکندگی گچ بر روی آن کاملا مشهود است که این سنگ هنگام مرمت دیوارها هیچگونه حفاظی نداشته است.

 

سنگهای تاریخی که نگهدارنده پله فلزی است

وی ادامه داد: در فضاهای مختلفی از این بنا شاهدیم که برخی از قطعات گورنوشته­ های تاریخی کازرون که هر یک می­ تواند برگ هویتی از تاریخ این شهرستان محسوب شده و گویای داده­ های متعدد مردم شناسی باشد با وضعیت نگران­ کننده­ای نگهداری می شود و برخی از آنها به عنوان سکویی برای نگهداشتن یک پله­ فلزی استفاده شده­اند، برخی دیگر در فضای بیرونی مجموعه تلمبار شده ­اند و چند قطعه سنگ نیز در کنار ادوات غیرمرتبط با وضعیت نامناسب در مجموعه پراکنده شده ­اند.

عضو شورای هم اندیشان جوان شهرستان کازرون گفت: چنین وضعیتی نه در شأن تاریخ کازرون و نه مناسب برای بنای پرارزش تاریخی مانند بقعه شیخ امین­ الدین است.

وی گفت: فضایی که می­تواند به عنوان مجموعه­ای فرهنگی پذیرای گردشگران، مردم ­پژوهان و پژوهشگران مطالعات تاریخی باشد نه اینکه فضاهای متعدد داخلی آن تبدیل به انبار اقلامی شود که در جاهای دیگر هم می­توانند نگهداری شوند.

عباسپور اظهار داشت: حداقل انتظار از دستگاه­های ذی­ربط این است که با لحاظ کردن شرایط تاریخی این مجموعه، چاره­ ای اساسی برای ساماندهی اصولی و علمی این بنای تاریخی اندیشیده شود و شرایطی را پدید آورند که این بنا حداقل در شأن قرن­ها تاریخی باشد که با خود یدک می­کشد، نه اینکه باتوجه به وضعیت فعلی­ اش حکایت از بی­ تفاوتی مشهود به ارزش تاریخی آن داشته باشد.

منبع: خبرگزاری مهر