جغرافیا توسعه پایدار زندگی بهتر

کاری از کارشناس ارشد برنامه ریزی آمایش سرزمین

جغرافیا توسعه پایدار زندگی بهتر

کاری از کارشناس ارشد برنامه ریزی آمایش سرزمین

صدور حکم جلب شهرداران مازندران به علت دفن زباله در جنگل

صدور حکم جلب شهرداران مازندران به علت دفن زباله در جنگل

زباله‌ها، حکم جلب شدند برای شهرداران مازندران. دپوی روزانه بیش از دوهزار تن زباله در جنگل‌ها و سواحل مازندران، باعث صدور حکم بازداشت ٨٠درصد از شهرداران شهرهای غربی استان شد.

شهرداران به‌دلیل آنچه که اداره محیط‌زیست استان مازندران اعلام می‌کند به دلیل رعایت نکردن حداقل‌های دفن بهداشتی زباله‌ها و بی‌توجهی به اخطارهای محیط‌زیستی بازداشت خواهند شد. این اتفاق در پی تذکرات زیادی که به شهرداری‌های این شهرها در مورد دپو و انباشت زباله در جنگل‌ها داده شد، صورت گرفته است.

به گزارش خبرآنلاین، مدیرکل محیط‌زیست مازندران با بیان این‌که حکم بازداشت ۸۰درصد از شهرداران شهرهای غربی مازندران صادر شده است، می‌گوید: «روزانه ٢٠٠ تا ٣٠٠ تن زباله ٥ شهرستان غرب مازندران در جنگل‌های دوهزار مازندران دپو می‌شود.» او معتقد است که «ساماندهی زباله‌های شهرها طبق قانون به عهده شهرداری‌هاست که کوتاهی شهرداری‌ها در این زمینه مشهود است.»

این کوتاهی کار را به آن‌جا رسانده که تصاویر منتشر شده از جنگل‌های شمالی کشور، حکایت از انباشت زباله‌های شهری و بیمارستانی در مناطق جنگلی، مرتعی و سواحل شمالی دارد. انباشتی که تاکنون کاری برای آن انجام نشده و هر روز صدها تن زباله به زباله‌های قبلی اضافه می‌شود. زباله‌های انباشته شده، نه دفن می‌شوند و نه در مکان‌هایی انباشت می‌شوند که کمترین آسیب را به محیط‌زیست منطقه وارد کنند. زباله‌های شهری به جای دفن، دپو می‌شوند و شیرابه‌های آنها با جریان پیدا کردن در منطقه وارد آب‌های سطحی می‌شوند و با نفوذ در خاک، آب‌های زیرزمینی را آلوده می‌کنند، با این حال نه‌تنها اقدام خاصی برای حل این بحران انجام نشده، بلکه بحران زباله‌ها در شمال کشور به‌دلیل اضافه شدن زباله‌های جدید، هر روز بزرگ‌تر از روز قبل می‌شود.

یک لوله غول‌آسا؛ ابزاری برای پاک‌سازی اقیانوس!

یک لوله غول‌آسا؛ ابزاری برای پاک‌سازی اقیانوس!

زبااله‌های پلاستیکی یکی از بزرگ‌ترین معضلاتی است که محیط زیست امروز جهان را تهدید می‌کند. سالانه میلیون‌ها تن زباله پلاستیکی وارد چرخه محیط زیست می‌شوند که قرار هم نیست تا قرن‌ها از آن خارج شوند. اما مشکل وقتی بیشتر می‌شود که به زباله‌های پلاستیکی رها شده در آب‌ها می‌رسیم. این زباله‌ها که به گفتهکارشناسان ۹۹ درصد آن ها ناپدید می‌شوند، خطرات مهلکی برای زیست‌بوم آبی دارند و گونه‌های جانوری متفاوتی را در معرض مرگ و انقراض قرار می‌دهند. در ایران اما وضع از سایر نقاط جهان بدتر است.

میزان پلاستیک‌های تولیدی در ایران بیش از ۱۷۷ هزار تن در سال اعلام شده است، به عبارت دیگر ۵۰۰ تن در هر روز! بالا بودن سرانه مصرف ظروف پلاستیکی در ایران باعث شده تا نام این کشور در بین ۱۰ کشور نخست پرمصرف ظروف یک‌بار مصرف پلاستیکی قرار بگیرد. در ایران حدود سی درصد از زباله‌های شهری را پلاستیک‌ها تشکیل می‌دهند، پلاستیک‌هایی که بسیاری از آن‌ها سر از آب‌های آزاد درآورده و حیات را در محیط دریا و اقیانوس به مخاطره می‌اندازند.

C:\Users\Habib\Downloads\12.jpg

«بویان اسلت» اما یک مخترع بیست ساله هلندی است که طرحی اعجاب‌آمیز برای تمیز کردن سطح اقیانوس‌ها از زباله‌های پلاستیکی ارائه کرده، همان زباله‌هایی که جذب محیط زیست نشده و آثار مخرب جبران‌ناپذیری را برای طبیعت و حیات وحش در پی دارند. آن‌گونه که بویان می‌گوید که اگر طرحش اجرایی شود سالانه میلیون‌ها تن زباله از سطح اقیانوس‌ها و آب‌های آزاد جمع‌آوری خواهد شد. ولی این طرح شگفت‌انگیز چیست؟

C:\Users\Habib\Downloads\۱۳.jpg

این مخترع جوان لوله پلاستیک شناور طویلی اختراع کرده است که روی آب شناور شده و با حرکت امواج پیش می‌رود. این لوله آن‌قدر دراز است که در طول حرکت تمام پلاستیک‌های موجود بر سر راه را جمع‌آوری کرده و با خود به جلو می‌برد. مدل طراحی آن هم به نحوی است که هیچ قطعه پلاستیکی شناور در آب نمی‌تواند از چنگ آن فرار کند و به دامش خواهد افتاد.

C:\Users\Habib\Downloads\۱۴.jpg

بویان قرار است اولین‌بار طرح خود را در آب‌های ژاپن به مرحله اجرایی برساند. زمان انجام این کار سال ۲۰۱۶ اعلام شده و تا آن زمان لوله‌ای به طول صد کیلومتر در آب‌های ژاپن رها می‌شود تا زباله‌ها را جمع کرده و به ساحل آورد. آن‌گونه که بویان پیش‌بینی می‌کند با اجرایی شدن این طرح ۴۲ درصد از زباله‌های بزرگ موجود در سطح آب، ظرف ۱۰ سال جمع آوری خواهند شد؛ این یعنی بیش از ۷۰ میلیون کیلوگرم زباله پلاستیکی. هم اکنون نیز تیم بویان توانسته است لوله‌ای به طول دو کیلومتر  را در آب‌های ژاپن امتحان کند و آن‌گونه که انتظار می‌رفت عمل کرده است. با پایان یافتن این لوله صد کیلومتری تا سال آینده، شاهد بزرگترین سازه شناور در جهان خواهیم بود که بر خلاف سایر سازه‌های شناور در آب که عموما باعث آلودگی زیست بوم اطراف خود می‌شوند، کارکردی بسیار مفید برای محیط زیست و حیات ما بر روی کره زمین خواهد داشت.

C:\Users\Habib\Downloads\۱۵.jpg

 

نکته بسیار جالب دیگر درباره طرح بویان هزینه عملی کردن آن است. بنا به تخمین وی، هزینه ساختن این سازه شناور، حدود ۵ دلار امریکا برای هر کیلوگرم است، به عبارت دیگر در مقایسه با هزینه طرح‌های احتمالی دیگر برای پاک‌سازی آب‌های دنیا از زباله‌های پلاستیکی، این طرح تنها سه درصد هزینه آن‌ها را در پی خواهد داشت و همین عامل احتمالا به زودی دلیل استقبال شدید کشورها از طرح بویان خواهد شد. و شاید ما هم بتوانیم امیدوار باشیم که روزی این طرح ارزان و اعجاب‌آمیز به آب‌های کشور ما نیز عزیمت کند ولی یادمان باشد که هر یک از ما نیز به سهم خود می‌توانیم در کاهش این خطر جدی محیط‌زیستی نقش ایفا کنیم.

هندوانه هر سال 6 برابر مخزن سد امیرکبیر آب می خورد

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : طبق آمارهای وزارت جهاد کشاورزی به صورت میانگین سالانه در ایران بیشتر از 3 میلیون تن هندوانه تولید می شود. این در حالی است که طبق گفته مسئولان برای تولید هر کیلو هندوانه باید 300 تا 500 لیتر آب مصرف کرد.

همین آمار حکایت از آن دارد که در ایران که این سالها با معضل بزرگ بی آبی و خشکسالی دست به گریبان است هر سال یک هزار و 200 میلیارد لیتر آب گرانبها برای تولید هندوانه مصرف می شود.از طرف دیگر با تبدیل یک هزار و دویست میلیارد لیتر به مترمکعب، به عدد یک میلیارد و دویست میلیون مترمکعب آب می رسیم که سالانه برای تولید هندوانه مصرف می شود. برای پی بردن به حجم بالای این میزان آب مصرفی تنها برای کشت هندوانه کافی است بدانیم که کل حجم مخزن سد امیرکبیر که از سدهای اصلی تامین کننده آب تهران است تنها 205 میلیون مترمکعب است. این یعنی در ایران سالانه 6 برابر حجم سد امیرکبیر صرف تولید هندوانه می شود.همه این آمارها در شرایطی منتشر می شود که میزان و حجم تولید هندوانه در فصلهایی از سال در ایران آنقدر بالا می رود که کشاورزان این محصول را در پاره ای مواقع با قیمتهایی بسیار اندک - هر کیلو کمتر از 100 تومان - به دلالها می فروشند.

معاوضه «گردنه حیران» با ویلا!


«مدتی است دیگر کسی برای گرفتن استعلام مراجعه نمی‌کند. زمین‌خواری رو به گسترش است و هر روز بخش‌هایی از جنگل و کوه‌های صخره‌ای بلعیده می‌شود، گردنه شبیه شهرک ویلایی شده و منظر طبیعی آن از بین رفته است. دیگر از حیرانی در «گردنه‌ حیران» خبری نیست.»

به گزارش ایسنا، گردنه‌ی حیران آخرین منطقه حفاظتی استان گیلان است که بر اساس ضوابط و قوانین موجود برای هر گونه ساخت و ساز در آن باید از سه اداره منابع طبیعی، محیط زیست و میراث فرهنگی و گردشگری این استان استعلام دریافت شود؛ اما معاون گردشگری گیلان می‌گوید: «مدتی است استعلامی نمی‌آید، ولی ساخت و سازها انجام می‌شود!»

زمین‌خواری‌ها در گردنه حیران و مشخصا روستای هدف گردشگری حیران و بیشتر با انگیزه ویلاسازی در حال گسترش است، چند سالی می‌شود به بهانه تعریض جاده نیز کارخانه شن و ماسه شروع به بلعیدن طبیعت و صخره‌های حیران کرده است، با این همه واکنش‌ها درباره آنچه در حال وقوع است چندان صریح نبوده، حرف‌هایی که تا به حال گفته شده بیشتر شبیه دادنِ یک هشدار لفظی است تا عمل به یک اقدام جدی.

سروصدای زمین‌خواری در گردنه حیران و روستای حیران از سال 1390 بلند شد، اما تا امروز حرکت اساسی برای جلوگیری و یا کنترل آن صورت نگرفته است.

خداکرم جلالی، معاون وزیر جهاد کشاورزی و رییس سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری یعنی مسؤول یکی از همان سه بخشی که استعلام ساخت و سازها از حوزه‌ی استحفاظی‌اش صادر می‌شود، گفته است: ساخت ویلاها در گردنه حیران، سیر قانونی خود را طی نکرده است. اگر این ساختمان‌ها از کمیسیون ماده یک قانون حفظ اراضی و زراعی مجوز نداشته باشند، تخریب خواهند شد.

طبق اظهارات جلالی، هر گونه ساخت و ساز و تغییر کاربری در اراضی زراعی، باغی و منابع طبیعی ممنوع است، برای همین هم با وزارت کشور هماهنگی شده و وزیر دستور داده صدور هر گونه مجوز ساخت در جنگل‌ها و مراتع توسط بخشداری‌ها و شهرداری‌ها ممنوع شود.

ویلاهای ساخته شده و همچنین کارخانه شن و ماسه در حوزه استحفاظی استان گیلان است، اما وسعت تخریب‌ها و زمین‌خواری‌ها در گردنه حیران به حدی بوده که حتا امام جمعه اردبیل هم واکنش داشته و هشدار داده است.

آیت‌الله سیدحسن عاملی با ابراز نگرانی نسبت به تاراج منطقه حیران و تخریب آن گفته که برای حفاظت و حراست از این منطقه و همچنین جلوگیری از تخریب‌ها و نابودی در این منطقه به مسؤولان دو استان اردبیل و گیلان هشدار داده و اعلام کرده که دستگاه‌های قضایی و نیروی انتظامی هر دو استان باید به این موضوع وارد شوند.

ظاهرا این هشدارها تاکنون راه به جایی نبرده و زمین‌خواری در گردنه حیران بدون کنترل و با انگیزه‌هایی چون تعرض جاده و ویلاسازی ادامه دارد.

حمیدرضا آذرپور معاون گردشگری اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان گیلان به ایسنا می‌گوید: چهره اصلی گردنه حیران تخریب شده و اگر به همین منوال پیش رود، منظر طبیعی آن نیز از بین می‌رود.

وی ادامه می‌دهد: معمولا از بخشداری و یا استاندارد متقاضیان ساخت و ساز برای گرفتن استعلام به اداره میراث فرهنگی و گردشگری آستارا مراجعه می‌کردند، اما اطلاع دارم که مدتی است دیگر استعلامی از ما نمی‌گیرند و خودشان رأسا برای ساخت و ساز اقدام می‌کنند که این اشتباه است.

اگرچه او می‌گوید: در این ساخت و سازها محوطه یا بنایی تاریخی تخریب نشده است؛ اما در عین حال تأکید می‌کند که یکدستی طبیعت در این گردنه‌ی زیبا به عنوان یکی از جاذبه‌های مهم گردشگری در شمال کشور از بین رفته و اگر این بی‌توجهی ادامه داشته باشد بزودی فقط ویلا در این منطقه دیده می‌شود.

تمرکز اصلی این زمین‌خواری برای ساخت ویلا در روستای هدف گردشگری حیران است، روستایی که گفته می‌شود در چند سال اخیر جمعیت اسکان موقت آن به هفت برابر رسیده است. جمعیت ثابت این روستا 300 نفر است درحالی که در فصل گرما به بیش از دو هزار نفر می‌رسد.

گلسنگ‌ها” بر پیکره شهر باستانی بیشاپور لانه کرده اند


گلسنگ‌ها” بر پیکره شهر باستانی بیشاپور لانه کرده اند

به گزارش خبرنگاران جوان :

گلسنگ‌ ها موجوداتی هستند که از هم‌زیستی قارچ‌ها و مواد زنده نورساختی بوجود می‌آیند.

این مواد زنده معمولا یا جلبک‌های سبز و سبز آبی یا فقط جلبک های سبز آبی هستند. این گیاهان روی سنگ‌ها، صخره‌ها، در سطح زمین، تنه درختانو ساقه گیاهان می‌رویند.

“گلسنگ” از پدیده های مخربی است که آثار تاریخی را با خطری جدی مواجه کرده است خطری که به مرور زمان موجب زوال و محو شدن این آثار می شود.

پژوهشگر تاریخ و فرهنگ ایران می گوید: شهر باستانی بیشاپور و سنگ نگاره های بی مانند تنگ چوگان، هر روز با مشکلی جدید رو به رو می شوند. یک روز خاک سپاری مردگان در شهر بیشاپور و روزی دیگر پُتک تاراجگران بر اندام شاهنشاه ساسانی، فریاد او را بلند می‌کند و دیگر روز جادۀ آسفالته از جمله مشکلات این محوطه بزرگ تاریخی است انگار که پایانی ندارد!

سیاوش آریا ادامه داد: شهر تاریخی بیشاپور یکی از سرآمدترین شهرهای ساسانی ایران است و اکنون گُل سنگ ها به جان کاخ های آن افتاده که با رشد و گسترش روز افزون آن، ترک و شکاف ها بیشتر می‌شوند.

وی بیان کرد: بیشاپور تنها شهر ساسانی ایران است که سند نام شهر و ساخت آن را بر روی دو ستون نوشته و تراشیده اند که با نام ستون های یادبود نام گذاری شده است. ترک و شکاف هایی که در گذشته بر روی این ستون و نوشته ها بوده، گسترش یافته و با سرد شدن هوا در فصل زمستان و دگرگونی های دما تهدیدی جدی برای آن ها محسوب می‌شود.

این کارشناس میراث فرهنگی و گردشگری افزود: از سویی دیگر سازه‌های گچی سنگی تالار تشریفات که تنها نماد گردونۀ مهر یا همان چهارپیل یا چلیپا (صلیب) بر روی آن کنده کاری شده، بسیار آسیب دیده و در حال از میان رفتن است.

آریا بیان کرد: در تنگ چوگان نیز که ۶ سنگ نگارۀ بسیار زیبا از روزگار ساسانی بر جای مانده است، گُل سنگ‌ها وضعیت ناگواری را برای نقش برجسته‌ها بوجود آورده‌اند.

وی ادامه داد: رسیدگی نکردن به این یادگارهای ارزشمند، باعث شده که پرندگان بر روی این نگارکندها لانه ساخته و جا خوش کنند! همچنین ماه‌ها است که به انگیزۀ مرمت، داربست‌های فلزی را بر روی نگارکند شاهپور ساسانی برافراشته و رها کرده‌اند که با گذشت زمان، داربست‌ها به این اثر تاریخی آسیب خواهد رساند.

پژوهشگر تاریخ و فرهنگ ایران افزود: سَترون سازی ریشه گیاهان برای پیشگیری از رشد دوباره، بدین صورت که بودن گیاهان خودرو در آثار تاریخی با نفوذ عمقی به درون سنگ‌ها، ترک‌ها و سوراخ‌هایی را بوجود می‌آورند که این سوراخ‌ها باید با مواد مقاوم و پایدار که باعث انقباض و انبساط می‌شود پر شود.

آریا اظهار کرد: برخی کارشناسان می‌گویند: گلسنگ‌ها کم کم و به تدریج ایجاد می شوند و تمام آثار تاریخی باید هر روز رسیدگی، مرمت و سترون سازی شوند اما گسترش شهرنشینی و ساخت کارخانه آلاینده‌ها و مواد شیمیایی رشد گلسنگ‌ها و پوسیدگی آثار تاریخی را بیشتر می‌کند و بنابراین نیاز به پایش دارند.

کارشناس میراث فرهنگی و گردشگری ادامه داد: لانه پرندگان بر آثار تاریخی شاید اکنون برای برخی جالب و زیبا به نظر برسد ولی همین لانه‌ها، سنگ نگاره‌ها و آثار را تهدید می‌کند چرا که فضولات پرندگان کم کم در سنگ تبدیل به خوره می‌شود و ویرانی‌هایی در آینده به بار می‌آورد.

آریا افزود: کارشناسان معتقدند، زدن داربست برای مرمت در مدت زمان طولانی موجب آسیب جدی به آثار تاریخی می‌شود. این مساله در روزهای بارندگی موجب ترکیب زِنگار لوله‌های داربست با آب باران به مایع خوره سنگ دگرگون شده و آسیب‌های جدی را در بر دارد. همچنین اتصال داربست‌ها به بدنه و سطح نگاره‌ها خود ساییدگی را بوجود می‌آورد.

وی بیان کرد: سازه‌های گچ سنگی همچون تالار تشریفات نیازمند نصب سازه‌های فضایی اِسپس فِرم (space frame) باید به گونه‌ای باشد که برای جایگاه نماز آدینه (جمعه) در دانشگاه تهران استفاده شده است و نخست برای پاسداری و حفاظت از این گچ بری‌ها باید شوره‌زدایی شوند.

پژوهشگر تاریخ و فرهنگ ایران می‌گوید: این مشکلات در حالی روی می‌دهد که بنا است بیشاپور به همراه کاخ اردشیر فیروزآباد و کاخ ساسانی سروستان با نام “محورساسانی” برای سال آینده در سازمان یونسکو به ثبت جهانی برسند.

اما گلسنگ از خطراتی است که نه تنها یادمان تاریخی بیشاپور که بسیاری از آثار تاریخی دیگر از جمله عظیم‌ترین بنای سنگی جهان تخت جمشید را مورد حمله قرار داده است و باید اقدامی جدی برای مقابله با آن صورت گیرد.

شهر تاریخی بیشاپور به سال ۲۶۶ میلادی به دستور شاپور اول پادشاه ساسانی ساخته شده است.

منبع:باشگاه خبر نگاران

حکم دادسرای نظامی برای توقف ساخت و ساز در میدان سپاه

این‌بار چکش عدالت دادسرای نظامی تهران به نفع «عشرت‌آباد» کوبیده شد و برای سومین‌بار حکم توقف هر نوع ساخت‌وساز در حریم منظری این عمارت تاریخی ابلاغ شد.

 به گزارش ایسنا، اسکلت‌هایِ فلزی قد علم کرده در میدان سپاه در تهران، چیزی حدود 70 متر با «عشرت‌آباد» تاریخی فاصله دارند و از حدود 9 ماه گذشته هر روز بالاتر می‌روند، اما هیچ قانونی تا کنون نتوانسته جلوی این اسکلت‌های آهنی غول‌پیکر که حالا حدود 14 طبقه بالا رفته‌اند را بگیرد.

«کیانوش تکلو»، مدیر دفتر حقوقی و املاک اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری استان تهران اما این‌بار یک خبر خوشحال‌کننده داد،‌ که بالاخره دادگاهی با ضمانت اجرائی بالا به نفع میراث فرهنگی رای داده است.

او به خبرنگار میراث فرهنگی ایسنا توضیح داد: صبح روز سه‌شنبه (26 خرداد) بازپرس شعبه 3 دادسرای نظامی تهران، حکم قضایی مبنی بر توقف فوری همه‌ اقدامات اجرائی میدان سپاه و در حریم منظری عمارت کلاه‌فرنگی را صادر کرد.

وی با بیان این‌که در زمان صدور حکم، زمان اداری پادگان ولی‌عصر (عج) به پایان رسیده بود و امکان ابلاغ حکم به پادگان وجود نداشت، افزود:‌ این حکم صبح چهارشنبه (27 خرداد) به دژبانی سپاه تسلیم شد و امیدواریم که هرچه زودتر روند توقف ادامه‌ کار در حریم منظری «عشرت‌آباد» انجام و کار متوقف شود.

تکلو با تاکید بر داشتن ضمانت اجرائی این حکم که توسط دادسرای نظامی تهران صادر شده است،‌ افزود: براساس اعلام دادسرای نظامی، ابلاغ این حکم به مسئولان پروژه یک پروسه‌ی شاید چند روزه دارد که بر آن اساس این حکم باید نخست به دژبان سپاه تحویل داده شود، آن‌ها نیز باید حکم را به دست عوامل اجرائی بسپارند، ‌تا سپس حکم به مسئولان مربوطه ابلاغ شود.

مدیر دفتر حقوقی و املاک اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری استان تهران در پاسخ به این پرسش که چرا بخش حقوقی میراث فرهنگی تهران، پس از گذشت حدود 9 ماه شکایت خود را به دادسرای نظامی تحویل داده است، اظهار کرد: قرار بود موضوع «عشرت‌آباد» با نشست‌های فنی توسط شورای عالی معماری و شهرسازی با نتیجه‌ی تعدیل طبقات غیرمجاز حل شود، اما تا کنون در این زمینه موفق نبوده است و جلسات برگزار شده به نتایج مطلوبی برای بحث حریم منظری عمارت کلاه فرنگی نرسید، بنابراین میرث فرهنگی نسبت به پیگیری شکایت خود از دادسرای نظامی اقدام و موفق به گرفتن دستور قضایی شد.

ساختمان تاریخی عشرت آباد در میدان سپاه - تهران

پای «عشرت‌آباد» به دادسرای نظامی باز شد

به گزارش ایسنا، شهریور سال گذشته که حرکت جرثقیل‌ها در محدوده‌ی 70 متری کاخ عشرت‌آباد آغاز شد، دل‌نگرانی‌ها و هشدارها هم نسبت به وضعیت آینده‌ی این کاخ تاریخی که پس از 35 سال یک مسئول دولتی (احمد مسجدجامعی) به فکر حمایت از آن افتاده بود آغاز شد؛ دل‌نگرانی‌هایی که برای مسئولان فقط در حد تصویب مصوبه بود.

در کنار این هشدارها و پس از گذشت چیزی حدود 6 ماه برای نخستین‌بار 17 فروردین امسال شورای‌عالی شهرسازی و معماری ایران در نخستین جلسه سال جاری خود که در ۱۷ فروردین ۹۴ موضوع ساخت‌وساز در اراضی شمال میدان سپاه تهران را مطرح کرد و با تاکید بر اینکه عمارت تاریخی «عشرت‌آباد» باید برای استفاده عموم مهیا شود، مصوب کرد: عملیات ساختمانی در محدوده عمارت متوقف و نقشه‌ها مجدد با توجه به ضوابط پهنه و ضوابط میراث فرهنگی بازنگری و اصلاح شود.

در ‌آن زمان مسئولان پروژه‌ی ساخت‌وساز در حریم «عشرت‌آباد» مهجور مانده به این حکم توجهی نکردند و به کار خود ادامه دادند و تعداد طبقات این ساختمان در حال ساخت، موازی با دیوارهای بلند پادگان چهار طبقه بالاتر رفت و میله‌های سبز رنگ آن زورشان را به «عشرت‌آباد» زخم خورده نشان دادند و سایه‌شان را روی این بنای تاریخی انداختند، تا چهارم خرداد ماه که این بار محمد مهدی تندگویان، نایب‌رئیس کمیسیون معماری و شهرسازی از صدور رأی نهایی کمیسیون ماده پنج درباره تخلف صورت گرفته در سازه عشرت آباد خبر داد و گفت: ارتفاع این سازه تا سقف 16 متر تعیین شد.

وی گفت: رأی نهایی سازه‌ی در حال ساخت در میدان سپاه امروز (چهارم خرداد ماه) در کمیسیون ماده پنج صادر شد و باید پیچ و مهره‌های سازه آهنی باز تا ارتفاع آن به سقف تعیین شده برسد.

عضو کمیسیون معماری و شهرسازی در‌ آن زمان تاکید کرد: بر اساس رأی صادره کمیسیون ماده پنج، سازندگان سازه میدان سپاه -عشرت آباد- موظف به رعایت حدود قانونی بافت تاریخی از بنای این سازه شدند.

این در حالی بود که مسئولان پروژه‌ی ساخت این مجتمع همچنان بی توجه به حکم‌های ابلاغ شده به کار خود ادامه دادند، حتی تا چهارشنبه (27 خرداد) همچنان تاورکرین‌ها (جرثقیل‌های بزرگ برای ساخت مجتمع‌های بلندتر از پنج طبقه) بالای سرعشرت‌آباد حرکت می‌کردند و تا کنون موازی دیوار بلند پادگان 14 طبقه بالا رفته‌اند. حال باید دید ضمانت اجرائی حکم دادسرای نظامی تهران، برای این بنای تاریخی چه قدر عمل می‌کند؟

واقعیت تکان‌دهنده در مورد ریزگردها

الماسی بیابان‌زایی، خشکسالی، برخورد خارج از عرف جامعه بشری با محیط زیست و سودجویی و برداشت بی‌رویه از منابع آبی را از جمله علل اصلی وقوع و گسترش این پدیده در سطح جهان عنوان کرد.

استاد تمام دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه با هشدار در خصوص گسترش پدیده ریزگردها در سطح جهان، از احتمال تاثیر این پدیده در انقراض نسل انسان خبر داد.

پروفسور علی الماسی در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه اثرات منفی ریزگردها بر سلامت انسان تایید شده است، گفت: متاسفانه این ذرات‌ریز علاوه بر انسان، سلامت تمام گونه‌های جانوری و گیاهی را نیز تهدید می‌کنند.

وی تصریح کرد: همچنین تاثیرات منفی این ریزگردها بر بخش‌های مختلف اقتصادی، گردشگری، آثار باستانی، کشاورزی و سایر بخش‌ها نیز به اثبات رسیده است.

الماسی به فرضیه تاثیر ریزگردها بر انقراض نسل دایناسورها اشاره کرد و افزود: بر اساس این فرضیه در آن زمان وجود ریزگردها در محیط به حدی رسیده بود که مانع رسیدن نور کافی خورشید به زمین شده و در نتیجه به مرور نابودی و انقراض دایناسورها را رقم زد.

این استاد تمام مهندسی بهداشت دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه با بیان اینکه مطالعات و بررسی‌ها نشان از گسترش پدیده ریزگردها در سطح جهان و کشور ما دارد، گفت: در 10 سال گذشته تنها سه تا چهار استان درگیر موضوع ریزگردها بودند که متاسفانه این تعداد در پنج سال گذشته به 17 استان افزایش یافته و در حال حاضر 24 استان کشور را درگیر کرده است.

وی افزود: همچنین در سطح جهانی پدیده ریزگردها در حال گسترش از منطقه خاورمیانه به کشورهای آسیای میانه و سایر کشورهای جهان است.

الماسی بیابان‌زایی، خشکسالی، برخورد خارج از عرف جامعه بشری با محیط زیست و سودجویی و برداشت بی‌رویه از منابع آبی را از جمله علل اصلی وقوع و گسترش این پدیده در سطح جهان عنوان کرد.

این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه خاطرنشان کرد: متاسفانه جنگ های اخیر در منطقه خاورمیانه نیز در گسترش این پدیده تاثیر بسزایی داشته است.

الماسی تصریح کرد: همه اینها باید هشداری برای تمامی کشورها و به ویژه سازمان ملل باشد تا هر چه سریع‌تر در این زمینه چاره‌اندیشی کنند.

وی تصریح کرد: در بحث ریزگردها باید تمامی کشورهای درگیر و نیز سازمان ملل، سازمان بهداشت جهانی و سازمان غذا و دارو (فائو) با یکدیگر همکاری کرده و راهکارهای جدی و عملی را برای مقابله با این پدیده در مبداء آن و محافظت در برابر آن در مسیر و مقصد حرکت آن ارائه کنند.

الماسی با اشاره به تاثیر ریزگردها در انقراض گونه‌های جانوری و گیاهی به مرور زمان و با گسترش این پدیده در سطح جهان، عنوان کرد: از آنجا که حیات در محیط زیست زنجیره‌ای است، نابودی یک گونه می‌تواند زمینه انقراض سایر گونه‌ها را تسهیل کند.

این استاد تمام مهندسی بهداشت دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه تصریح کرد: در همین راستا اگر اینگونه به موضوع نگاه کنیم گسترش پدیده ریزگردها و نابودی گونه‌های مختلف جانوری و گیاهی به مرور زمان می‌تواند زمینه را برای انقراض و نابودی انسان نیز فراهم کند.

کشف 5 جزیره گرمایی در تهران


«میدان هفت‌تیر، میدان انقلاب، میدان شوش، میدان آزادی و اطراف قیطریه، جزایر گرمایی تهران هستند.» این گفته رئیس ستاد محیط‌زیست تهران، ناخودآگاه آدم را یاد دزدان دریایی و جزیره‌های گنج می‌اندازد. این‌بار اما نه دزدی وجود دارد و نه گنجی، تنها چیزی که در جزیره‌های تهران یافت می‌شود؛ گرما، آلودگی هوا و مرگ است.

بعد از طی شدن سرمایی زودرس و بدون برف در تهران، بعید نیست که گرمایی شدید و سوزان داشته باشیم. اما حرف‌های محمدعلی شاعری، رئیس ستاد محیط‌زیست تهران، زنگ خطری را به صدا در آورد که نشان می‌دهد پرترددترین نقاط تهران، گرم‌ترین نقاط تهران است. همان نقاطی که مردم در آنجاها به سر کار، درس و زندگی‌شان می‌روند.

به گفته این مقام مسئول، بعید نیست اگر در این مناطق تلفات انسانی ناشی از گرما هم داشته باشیم.
  
جزایر گرمایی در تهران
«از سال 1303 تا سال گذشته حداقل دمای تهران منفی 15 درجه بوده است که به دنبال تغییرات آب‌وهوایی اکنون به منفی 5 درجه رسیده است و این به معنای افزایش درجه حرارت شهر تهران است که موجب کاهش نزولات شده و دما 2  الی 3 درجه افزایش یافته است.»

اینها صحبت‌های شاعری است، کسی که اولین بار مسئله جزایر گرمایی تهران را مطرح کرده است. اما به گفته او بعضی نقاط در تهران وجود دارند که حتی وضع‌شان بدتر هم می‌شود.

«میدان هفت تیر، انقلاب، شوش، اطراف قیطریه و میدان آزادی، نقاط احتمالی‌ای هستند که درجه حرارت در آنها از نقاط همجوارشان بیشتر می‌شود.»

او دلیل این اتفاق را هم تردد بیش‌از حد خودروها در این مناطق می‌داند: «تراکم منابع متحرک و ثابت شهری در این نقاط بیشتر از جاهای دیگر شهر است. در اثر این تراکم، همچنین استفاده از منابع سوختی فسیلی و در نهایت انتشار وسیع گازهای گلخانه‌ای که مانع از خروج امواج خورشیدی از زمین می‌شوند، افزایش درجه حرارت زمین را به دنبال دارند.»
 
زیاد بودن خودرو در خیابان دردسر ساز می‌شود
«خودروها با ترددشان در خیابان، تولید گرما می‌کنند. وقتی در منطقه‌ای از شهر بیش از حد خودرو تردد می‌کند، گرما در آن منطقه بیشتر می‌شود.»

شاعری معتقد است یکی از جزایر گرمایی در شهرها در اثر پدیده تغییر اقلیم به وجود می‌آید که آنهم به علت مصرف بالای سوخت‌های فسیلی در منابع ثابت و منابع متحرک پرتراکم شهری است.

او ادامه می‌دهد: «وسایل نقلیه مثل موتور با ترددش باعث تولید گرما می‌شود و همین اتفاق تاثیر تصاعدی بر دما دارد و همین‌طور بالطبع روی افزایش بار آلودگی آن مناطق هم اثر می‌گذارد. برای همین در مناطق مرکزی تهران معمولا میزان آلودگی بالاتر است. از طرفی در بعضی مناطق تهران، هم درجه حرارت محیط بیشتر است و هم میزان آلودگی هوا. برای همین است که بعضی نقاط تهران ممکن است به صورت جزایر گرمایی عمل کنند. گزارش‌های ما از سطح تهران این چیزها را تایید می‌کند. به نظر من باید با تجدیدنظر در برنامه‌ریزی‌های گذشته و اصلاح رویه و روش‌های توسعه و به کارگیری مدیریت‌های سازگار با این محیط، از وقوع بیشتر این اتفاق جلوگیری کنیم.»
  
تهران در طول 90 سال گرم‌تر شده است
به گفته شاعری تهران در یک دوره 90 ساله به چنین گرمایی رسیده‌است: «براساس آمارهای هواشناسی در طی این سال‌ها، میزان حداقل دمای تهران و حداکثر دما در تهران بیشتر شده و میزان بارش هم حداقل 10 درصد کاهش داشته. این ها نتیجه تغییر اقلیم و به علت مصرف بی رویه انرژی های فسیلی است. در شهر تهران حدود 100 میلیون لیتر انرژی‌های فسیلی در روز مصرف می‌شود که بخش عمده‌ای از این سوخت‌ها تبدیل به کربن و گازهای آلاینده می‌شود.»
  
جزیره بازی، فرضیه است
اما باوجود همه توضیحاتی که رئیس ستاد محیط‌زیست تهران داده، «حسن اصیلیان»، استاد دانشگاه و معاون انسانی پیشین سازمان حفاظت محیط زیست کشور معتقد است تشکیل جزیره گرمایی در تهران در حد یک فرضیه است: «در تهران از نظر جغرافیایی ممکن است دمای شمالی و جنوبی با هم تفاوت‌های کاملا محسوسی داشته باشد. این قضیه به کل طبیعت تهران برمی‌گردد، ما در کل کشور تنوع آب‌وهوایی داریم. در تهران هم همین‌طور است، شاید اختلاف مسافت از اول تهران تا آخر تهران فقط یک ساعت باشد اما اختلاف دمایی زیادی بین نقاط بالایی و پایین تهران وجود دارد اینکه گفته شود جزایر گرمایی در تهران به وجود می‌آید چندان با جو تهران سازگار نیست.»

او درباره تاثیر آلودگی هوا در گرم‌تر شدن تهران در فصل گرما نیز می‌گوید: «اینکه بگوییم آلودگی هوا باعث گرم تر شدن هوای زمین می‌شود، درست است اما اینکه همین آلودگی بخواهد فقط منطقه‌ای را گرم‌تر کند، درست نیست. آلودگی هوا در طول سال وجود دارد ولی در ماه‌ها و فصل‌های گرم سال قضیه طور دیگری است. هوای گرم به دلیل سبک‌تر بودن و کاهش دانسیته (جرم مخصوص) به سمت ارتفاعات بالاتر می‌رود. آلودگی هوا هم بر هوای گرم سوار می‌شود و به همراه آن، به سمت ارتفاعات بالاتر می‌رود. در این ارتفاعات، باد وجود دارد که آلودگی را با خود به نقاط مختلف جابه‌جا می‌کند. پس نمی‌توانیم بگوییم صرفا آلودگی هوا باعث گرم‌تر شدن هوا در بعضی نقاط آنهم در فصول گرم سال می‌شود.»

او معتقد است گازهای موجود در هوای آلوده شهر تهران با گازهای گلخانه‌ای تفاوت‌های اساسی دارد که باعث می‌شود نتوانیم این آلودگی را به صورت یک لایه در نظر بگیریم: «آلودگی هوا مثل گازهای گلخانه‌ای نیستند که در جو استقرار پیدا کنند و  باعث گرم‌تر شدن هوا شوند. گازهای گلخانه‌ای مانع تبادل انرژی و دمایی بین جو زمین و ارتفاعات بالاتر می‌شوند. این قضیه فقط درباره گازهای گلخانه‌ای صادق است نه درباره تمام گازهای دیگر. ما اگر CO2 یا فریون‌ها را به مقدار زیادی در هوای‌مان داشته باشیم، باز هم نمی‌توانیم بگوییم مثل گازهای گلخانه‌ای عمل می‌کنند. ضمن اینکه در تهران، گازهای شاخص‌تر مثل CO به مقدار زیاد داریم. این گاز سبک است و طبیعتش از طبیعت گازها پیروی می‌کند. یعنی به این شکل که با گرم‌تر شدن هوا، سبک‌تر می‌شود و به ارتفاعات بالاتر می‌رود. برای همین است که آلودگی را در فصول گرم سال چندان احساس نمی‌کنیم.»

ارتفاع بیشتر، گرمای کمتر
«در مناطق پست‌تر جریان هوای کمتری وجود دارد که باعث گرم‌تر شدن هوا می‌شود. در جنوب تهران هرچه به سمت میدان خراسان و از آنجا به سمت شورآباد و مناطق دیگر می‌رویم اختلاف دما کاملا محسوس است.»

اصیلیان می‌گوید: «مناطق جنوبی تهران از نظر ارتفاع پایین‌تر هستند.» او معتقد است گرم شدن کره زمین جنبه عمومی دارد و تنها مختص به ایران نیست: «به دلیل تغییراتی که در جو زمین به وجود آمده باعث گرم‌تر شدن کل زمین و کاهش میزان بارندگی شده،»
  
تهرانی‌ها دمای 45 درجه را هم تحمل کرده‌اند
این استاد محیط زیست انسانی می‌گوید اگر هوا گرم شود به طوری که دیگر در حد توانایی انسان نباشد شاید بتواند تلفاتی به همراه داشته باشد: «گرم شدن هوا اگر زیاد باشد باید دید با چه قومیتی روبه‌رو هستیم. بعضی از مردم از نظر ژنتیکی به افزایش حساس نیستند و می‌توانند دمای بالاتر را تحمل کنند. اما بعضی دیگر با تفاوت کم دمایی هم آزار می‌بینند. گاهی هم می‌شنویم که بر اثر گرما، تلفات هم داشته‌ایم. مردم ایران توان تحمل گرما تا 45 درجه را دارند. بعضی مناطق جنوب در حد 50 درجه را هم تحمل کرده‌اند. اما اگر بیشتر از این شود، شاید با تلفات انسانی هم مواجه شویم.»
  
در گرما، دوغ و نمک زیاد بخورید
این استاد دانشگاه، توصیه‌هایی هم برای دوره‌های گرم دارد: «مردم باید به اعلاماتی که از طرف سازمان هواشناسی می‌شود، توجه کنند. مثل بحث آلودگی هوا که وقتی آلودگی به یک حدی می‌رسد مردم تردد در شهر را کمتر می‌کنند. در فصل گرما برای اینکه به یک سری بیماری‌ها دچار نشوند باید از وسایل خنک‌کننده استفاده کنند و الکترولیت‌های غذایی را بیشتر مصرف کنند، مثل دوغ و نمک. سدیم و پتاسیم بر اثر تعریق از بین می‌رود و باید در وعده‌های غذایی گنجانده شوند تا کمتر آسیب ببینند.»

با تمام این حرف‌ها به نظر می‌رسد، تهران واردبحران جدید زیست‌محیطی شده که این‌بار بیش از بحران‌های دیگر با سلامت و جان شهروندان سر و کار دارد و باید برای آن اندیشه‌ای شود.

منبع: روزنامه قانون









مازندران هم بیابان می‌شود!

امینی با اشاره به اینکه هر 10 سال، سطح آب سفره‌های زیرزمینی شمال کشور نیم متر پایین‌تر می‌رود، خاطرنشان کرد: در حال حاضر منابع آبی استان به طرز نگران‌کننده‌ای در حال کاهش است.

مدیرکل دفتر زیستگاه‌ها و امور مناطق سازمان محیط زیست هشدار داد: چنانچه مدیریت منابع آبی به همین منوال باشد، 20 سال آینده مازندران هم بیابان می‌شود.

روزنامه همشهری در ادامه نوشت: حمید گشتاسب، مدیرکل دفتر زیستگاه‌ها و امور مناطق سازمان حفاظت محیط زیست در حالی نسبت به بیابان شدن مازندران هشدار داد که 12 اسفند گذشته، همشهری در گزارشی که با عنوان «مازندران 20 سال آینده بیابان می‌شود»، ‌نسبت به بیابان شدن مازندران طی 20 سال آینده هشدار داده بود.

در آن گزارش، دکتر محمد امینی، استاد دانشگاه و رئیس سابق مرکز تحقیقات منابع طبیعی و کشاورزی استان مازندران به همشهری گفت: بنا به آمار، اگر روند موجود در برداشت آب از سفره‌های زیرزمینی ادامه پیدا کند حداکثر 20 سال دیگر مازندران خشک می‌شود.

امینی با اشاره به اینکه هر 10 سال، سطح آب سفره‌های زیرزمینی شمال کشور نیم متر پایین‌تر می‌رود، خاطرنشان کرد: در حال حاضر منابع آبی استان به طرز نگران‌کننده‌ای در حال کاهش است.

به گفته وی، افت سطح آب سفره‌های زیرزمینی در اراضی جلگه‌ای روی پوشش گیاهی به‌شدت اثر گذاشته و به‌تدریج باعث خشک شدن خاک و تخریب کامل پوشش گیاهی در این مناطق می‌شود.

امینی گفت که سطح سفره‌های زیرزمینی وقتی افت می‌کند، ناگزیر عمق چاه‌ها بیشتر می‌شود و آب بیشتری از سفره‌های زیرزمینی برداشت می‌کنند. الان بسیاری از دشت‌های مازندران دشت ممنوعه هستند و نباید از این دشت‌ها، آبی برداشت شود زیرا سطح آب از تراز منفی دراز مدت پایین‌تر رفته و این خطر وجود دارد که سفره‌های زیرزمینی به خشکی برسند.

مهندس کاظم نصرتی نصرآبادی هم که سال‌ها مدیریت جنگل‌های شمال کشور را برعهده داشته است، در گفت‌وگو با همشهری وضعیت منابع آبی استان‌های شمالی کشور را بحرانی توصیف کرد و گفت: طی چند دهه اخیر، در سراسر کشور بیش از حد مجاز از سفره‌های زیرزمینی، آب برداشت شده و سه استان گیلان مازندران و گلستان هم از این قاعده مستثنی نبودند.

رئیس جامعه جنگلبانی ایران، افزود: ساختار اراضی شمال به‌گونه‌ای است که وقتی سفره‌های زیرزمینی تخلیه شود، آب شور جایگزین آب‌های زیرزمینی شده و اراضی قابلیت خود را از دست می‌دهد و شوری، در نهایت باعث تخریب سرزمین می‌شود. اینها مباحث جدیدی نیست و طی چهار دهه اخیر بارها کارشناسان درباره آن هشدار دادند اما کسی به این هشدارها توجه نکرد.

دکتر حسین آخانی، پژوهشگر منابع طبیعی و گیاه‌شناس هم پیش از این در گفت‌وگو با همشهری با اعلام اینکه تنش آبی همه عرصه‌های کشور را فرا گرفته و جنگل‌های زاگرسی و هیرکانی هم از این تهدید در امان نمانده‌اند، گفت: اکنون در عرصه‌های وسیعی از رویشگاه‌های زاگرسی و بخشی از رویشگاه‌های شمال با پدیده خشکیدگی درختان مواجهیم که مهم‌ترین عامل این وضعیت به هم خوردن توازن آبی در این عرصه‌هاست.

آخانی ادامه داد: ما در سال‌های اخیر با حفر صدها هزار چاه مجاز و غیرمجاز به‌صورت بی‌رویه از سفره‌های زیرزمینی آب برداشت کردیم؛ این شیوه باعث افت شدید سطح آب سفره‌های زیرزمینی شد و عملا ارتباط ریشه گیاهان و درختان با رطوبت زیرزمین قطع شد که نتیجه آن خشک شدن درختان و نابودی پوشش گیاهی بود.

وی در توضیح این مطلب گفت: ممکن است برخی بیابانی شدن جنگل‌های شمال را غیرممکن بدانند اما در تاریخ زیستی کشور، در برهه‌هایی از زمان جنگل‌های شمال حالت نیمه‌بیابانی داشته و فقط در مناطق خاصی از جمله در دره‌ها، درختان بعد از دوره یخچالی و مساعد شدن شرایط دوباره رشد کرده و به‌صورت جنگل درآمده‌اند.

اکنون حمید گشتاسب مدیرکل دفتر زیستگاه‌ها و امور مناطق سازمان حفاظت محیط زیست در گفت‌و‌گو با تسنیم، می‌گوید : اگر روند مدیریت منابع آبی به همین صورت ادامه یابد تا 20 سال آینده حتی مازندران به بیابان تبدیل می‌شود. وقتی استانی مثل مازندران تا این اندازه در معرض تهدید قرار می‌گیرد طبعاً مناطق دیگر با شدت بیشتری در معرض خطر هستند.

آنطور که گشتاسب می‌گوید: کشور نیازمند ایجاد بانک آب است چراکه 85 درصد منابع آب صرف کشاورزی می‌شود که این رقم تکان‌دهنده است؛ بنابراین باید شیوه‌های نوین آبیاری جایگزین کشاورزی سنتی شود.

به گفته وی، در حال حاضر برداشت آب از چاه‌ها و آب‌های زیرزمینی به بیش از حد مجاز و به 60 میلیارد متر مکعب رسیده است که این اقدام توسط پمپ‌های مکنده‌ای انجام می‌شود که سفره‌های زیرزمینی را خالی از آب می‌کنند. این در حالی‌است که حد مجاز برداشت آب از سفره‌های زیرزمینی کمتر از 40 درصد است اما اکنون این میزان بیش از 85 درصد است.









تن فردوسی در توس می‌لرزد ...


روی برخی دیوارهای شهر، حتی در بافت تاریخی با اسپری نوشته‌اند: «خرید و فروش زمین‌های میراث فرهنگی»! بازار پر رونقی که به نظر می‌رسد با قدرت کاسب‌کارانه‌ کنونی در محدوده‌ توس هیچ‌کس توان مقابله با آن را ندارد،‌ حتی قانون!


تن فردوسی در توس می‌لرزد ...

روی برخی دیوارهای شهر، حتی در بافت تاریخی با اسپری نوشته‌اند: «خرید و فروش زمین‌های میراث فرهنگی»! بازار پر رونقی که به نظر می‌رسد با قدرت کاسب‌کارانه‌ کنونی در محدوده‌ توس هیچ‌کس توان مقابله با آن را ندارد،‌ حتی قانون!

بافت تاریخی «توس» و زمین‌های طراف آن بیش از 40 سال است که دست‌خوش زورگویی و قدرت کاسب‌کارانه‌ فقط چند خانواده‌ در روستاهای «توس سفلی»، «توس علیا» و «اسلامیه» شده و هرکس که ساز مخالفی در توس با این چند خانواده بزند، جوابش تهدید و کتک و فحاشی است...

حتی به همین دلیل سال‌هاست طرح «تفصیلی» توس که حتی مراحل نهایی شدن را می‌گذراند، ته خط مصوبات نهایی گیر افتاده است، بدون هیچ حمایت و پشتیبانی.

دست‌کم از پنج سال پیش، آن هم در یک دوره زمانی مشخص - 25 اردیبهشت «روز بزرگداشت فردوسی» - آن‌هم چون این شاعر نامدار در توس دفن است، به یاد بافت تاریخی توس و مشکلات‌اش می‌افتیم و در ذهن‌مان خاطره‌سازی می‌کنیم، اما چه فایده؟

سعید سادات‌نیا که از سال 1380 «مدیریت پروژه توس» و طرح آمایش آن را برعهده گرفته است، وضعیت توس را دردآور می‌داند.

او در این زمینه به ایسنا می‌گوید: پیشنهادات بلند مدت و کوتاه مدت زیادی برای ساماندهی و حفاظت از بافت تاریخی توس داشته و داریم، اما به دلیل زمین‌خواری‌ها، زورگویی‌های کاسب‌کارانه و مشکلات متعددی که در این منطقه به وجود آورده‌اند، امکان به نتیجه رساندن آن‌ها وجود ندارد.

وی حکایت بافت تاریخی توس را یک داستان با سری دراز می‌داند که بیش از 10 سال از آغاز آن می‌گذرد و می‌گوید: در پبشنهادهای اولیه این قضیه مطرح شد که برای حفاظت از این منطقه دو روستای «توس سفلی» و «توس علیا» تخلیه و به ساکنانش خانه‌ی معوض داده شود؛ و از سوی دیگر جمعیت روستای سوم یعنی «اسلامیه» را تثبیت کنند، اتفاقی که هیچ‌گاه رخ نداد.

او ادامه می‌دهد: در آن زمان جمعیت منطقه یک‌دهم جمعیت کنونی بود، ما می‌توانستیم در آن موقعیت دو روستا را تخلیه و جمعیت روستای سوم را تثبیت کنیم و از توسعه‌ بیشتر در این سه روستا جلوگیری کرده و طرح‌هایش را به خوبی اجرا کنیم و با خریداری زمین‌هایی بیرون از محدوده‌ بافت تاریخی و آماده‌سازی آن‌ها و دادن‌ آنها به مردم منطقه، آن‌ها را ترغیب به جابجایی کنیم، اما هیچ‌کدام انجام نشدند.

وی با اشاره به مساحت 350 هکتاری توس که حدود 150 هکتار آن شهر تاریخی توس و در واقع مهمترین شهر دوره‌ی اسلامی بوده است،‌ می‌افزاید: در آن زمان در منطقه‌ توس چیزی تحت تصرف مردم نبود و زمین‌ها آزاد بودند، در این شرایط به راحتی در طول 10 سال گذشته می‌شد کارهای پژوهشی و اقدامات باستان‌شناسی انجام داد و حفاری کرد،‌ اما با گذشت زمان مالک‌های شخصی با زدوبندهایی که انجام دادند زمین‌ها را بین خود تقسیم کرده و سپس با قیمت‌های بالاتر بین مردم فروختند. آن‌ها یک کاسب‌کاری راه انداختند و به مردم گفتند هرکس در این منطقه ساکن شود نانش در روغن است.

او با بیان این نکته وضعیت کنونی در توس به دلیل کوتاهی‌هایی از چند سال گذشته‌ فرمانداری، استانداری و میراث فرهنگی است، ادامه می‌داد:‌ برخی دستگاه‌های دولتی با تندروی و دادن قول‌های نابجا، لوله‌های آب، ‌برق و گاز را از این منطقه عبور دادند، جاده‌های در دسترس ایجاد کردند، حتی در طول چند سال گذشته باروی دوره ایلخانی را تخریب کردند و در بخش‌هایی از آن ساخت‌وساز جدید انجام دادند.

سادات‌نیا در ادامه به خالی از سکنه بودن این منطقه در طول 36 سال پیاپی در سال‌های گذشته اشاره می‌کند و می‌گوید: وجود آرامگاه فردوسی به مرور باعث این اتفاقات شد، جلوی توسعه در این منطقه گرفته نشد و مردم ترغیب شدند زمین‌ها را خریداری کنند، تا جاییکه به مرور قیمت این زمین‌ها افزایش یافت، پس پول‌های باد آورده هم با خود قدرت و فساد آوردند. به مرور جمعیت صفر نفری این منطقه در سال 36 به جمعیت 1000 نفره در سال 70 و جمعیت کنونی 10هزار نفره رسید و چند سال آینده به 50 هزار نفر می‌رسد.

او توضیح می‌دهد: در سال‌های اخیر آنقدر برخی از مردمِ این محدوده قدرتمند و برای خود صاحب منصب شده‌اند که حتی بارها عوامل میراث فرهنگی را تهدید کرده و ‌کتک زده‌اند و حتی به ما که حدود 12سال است برای آمایش و ساماندهی این محوطه فعالیت می‌کنیم فحاشی می‌کنند، آنها اکنون خود را نمایندگان مردم اینجا می‌زنند، چون پول و اعتبار دارند! در واقع آنها دارند از خان گسترده و حقوق عمومی استفاده می‌کنند و اکنون از همه طلبکارند،‌ حتی زمانی‌که همکاران ما برای انجام کارهای مربوط به پروژه می‌روند با اسلحه تهدید می‌شوند. در چند سال گذشته نیز نماینده میراث فرهنگی و رئیس پایگاه میراث فرهنگی توس را گروگان گرفتند.

سادات‌نیا دلیل این اقدامات را نبود عزم لازم و جدی در مدیریت شهری توس و مشهد می‌داند و تاکید می‌کند: متاسفانه این ناهماهنگی‌ها به جای اینکه تمام شوند، در حال گسترش‌اند؛ هر چند از مدتی پیش که توس زیر نظر شهرداری مشهد رفته است، شهرداری قدری با این معضلات مقابله می‌کند.

وی با اشاره به یافته‌های آخرین حفاری‌ها در این محوطه‌ی تاریخی اظهار می‌کند: در حفاری‌ها مختلف در سطح این بافت تاریخی، بخش حاکم‌نشین شهر، یک زندان، کف سازی و قنات در جلو‌خان و زندانی دیگر در شارستان و کهن‌دژ به دست آمدند، در منطقه‌ای که علاوه بر فردوسی 450 تن از مفاخر ادبیات‌، هنر و فلسفه آرامیده‌اند.

او با تاکید بر اینکه در حال حاضر نیز وضعیت کنونی توسط فقط تعداد معدودی از افراد ساکن در این محدوده ادامه دارد، بر وجود یک عزم جدی برای پایان دادن به این بحث‌ها تاکید و می‌گوید: امیدوارم شورای فنی جدید سازمان میراث فرهنگی و اساتیدی در این شورا فعالند بتوانند این پروژه را به نتیجه برسانند.

مدیرعامل تیم مشاور آمود مهمترین اقداماتی که شاید در آینده بتواند این بافت تاریخی را نجات دهد، هنوز همان راهکارهای اولیه می‌داند و معتقد است: تا این در نخستین قدم جمعیت منطقه به عنوان یک مکانیزم ساده و روشن تثبیت نشود، نمی‌توان کارها را به درستی انجام داد.

وی می‌افزاید: در درجه‌ اول جلوگیری از توسعه‌ی منطقه بهترین راه‌حل است، باید اجازه امتیازدهی برخی افراد را گرفت، زمین‌خوارها را شناسایی و با آنها برخورد کرد تا موارد تخلف برطرف شوند.

او داستان کنونی بافت تاریخی توس را یک داستان دردآور می‌داند که تا زمانی‌که در آن منطقه قانون اعمال نشود و مدیریت شهری در منطقه به تفاهم نرسد، فقط شرکت‌های اندیشه‌ساز، می‌توانند برایشان طرح دهند، چون آن‌ها مجری نیستند،‌ پس کاری از دست‌شان برنمی‌آید و هر روز وضعیت آن مناطق بدتر از دیروز می‌شود.

مدیر پروژه توس زیر فشار مالی رفتن شرکت‌های طرح‌ساز در این‌گونه مناطق را از جمله معضلات می‌داند و ادامه ‌می‌دهد: یک پروژه دوساله را 10 سال است که در دست انجام داریم، اما قدرت‌های مالی منطقه اجازه تکمیل آن را نمی‌دهند.

وی تاکید می‌کند: متاسفانه برخی از کارمندان میراث فرهنگی هم به جای اینکه توسعه‌ای پایدار و مبتنی بر قانون و طرح‌های مصوب قانونی داشته باشند، فقط به دنبال بوی پول می‌روند. به قول برخی از افراد شاید در این منطقه فقط «نان در خلاف» باشد. متاسفانه معضلات این منطقه روز به روز در حال افزایش است.

انتهای پیام










سخنان تکان‌دهنده مشاور جهانگیری / کوچ اجباری در سرنوشت میلیون‌ها ایرانی

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
بحران آب در ایران هنوز برای بسیاری از اقشار جامعه به یک باور تبدیل نشده است؛ چرا که به باور انبوهی از مردم، این سرزمین همیشه با مشکل کم‌آبی دست‌وپنجه نرم کرده و حالا هم وضع بحرانی نیست! همین نگاه تا چندی پیش در بدنه مدیریتی کشور هم دیده می‌شد و کسی باور نداشت که مشکل داریم. بحث گسترده کردن جمعیت تازه و بیشتر ایرانی در عرصه‌های خاکی ایران هم یکی از همین استدلال‌ها بود که در دوره‌های اخیر مطرح می‌شد. اما حالا با تغییر رویکردهای مدیریتی کشور برخی مسائل اندک‌اندک روشن شده و برخی مسئولان متوجه وخامت اوضاع شده و کارهایی را برای مدیریت این بخش شروع کرده‌اند.

آن‌طور که عیسی کلانتری، مشاور معاون اول رئیس‌جمهوری در امور آب، کشاورزی و محیط‌زیست در این خصوص می‌گوید، در سال‌های گذشته وزارت نیرو جرأت اعتراف به واقعیت را نداشت؛ اما حالا بحران خشکسالی به اندازه‌ای رسیده که مسئولان متوجه قهقرای کشور شده‌اند، زیرا درحال حاضر ٧٠‌درصد جمعیت کشور با سرانه زیر ٩٠٠ مترمکعب آب در‌ سال زندگی می‌کنند و این از نظر استانداردهای جهانی یعنی رخداد فاجعه بزرگ. عیسی کلانتری که به تازگی سمت مشاوره از معاون اول دریافت کرده است، غروب شنبه به بنیاد ملی امید ایرانیان رفته بود تا  در جمع خبرنگاران، کارشناسان و پژوهشگران از همین واقعیت‌ها و وضع آبی کشور گزارشی دقیق دهد.

♦♦♦ در ادامه گزارش این نشست را می‌خوانید:

 ٩٧‌درصد آب‌های سطحی را خشک کردیم
عیسی کلانتری، وزیر کشاورزی دوران سازندگی در این جلسه با اعلام آمار تکان‌دهنده از ذخایر آبی کشور گفت: ایران با بهره‌برداری از ٩٧‌درصد آب‌های سطحی خود عملا تمام رودخانه‌های خود را خشک کرده است و دیگر آبی در طبیعت باقی نمانده است. او ادامه داد: این موضوع به معنای آن است که اگر به همین وضع ادامه دهیم حدود ٧٠‌درصد ایرانیان یعنی جمعیتی معادل ٥٠‌میلیون نفر برای زنده ماندن ناچار به مهاجرت از کشور هستند. کلانتری با بیان این‌که سرانه آب تجدیدپذیر کشور به ١٠١‌میلیارد مکعب رسیده است.

بحرانی‌ترین وضع خشکسالی جهان در ایران
کلانتری با بیان این نکته که در زمینه بحران خشکسالی واقعیت‌هایی گفته نشده یا کتمان شده است یا با ناآگاهی از آن گذشته‌ایم، گفت: مسئولان دولتی تا امروز باور نداشتند که کشور دارد رو به قهقرا می‌رود و حالا متوجه این موضوع شده‌اند که کمی دیر است؛ مطابق با استانداردهای جهانی‌درصد بهره‌برداری از آب‌های سطحی نباید بیشتر از ٤٠‌درصد باشد. این درحالی است که بیشتر کشورهای پیشرفته حد ایده‌آل بهره‌برداری برای حفظ منابع آبی خود را لحاظ کرده‌اند که حداکثر ٢٥‌درصد برداشت است.

او افزود: تنها دو کشور در جهان وجود دارد که با بهره‌برداری بی‌رویه از منابع آب‌های سطحی در معرض بحران جدی قرار گرفته‌اند و آن دو کشور ایران و مصر است. این در شرایطی است که میزان بهره‌برداری از آب‌های سطحی در مصر به ٤٦‌درصد و در ایران با اختلاف فاحش به ٩٧‌درصد رسیده است. برای این‌که عمق فاجعه را بهتر متوجه شوید عملکرد برخی از کشورهای جهان را در بهره‌برداری از آب‌های سطحی سرزمین‌شان مرور می‌کنیم: ژاپن ١٩درصد، آمریکا ٢١درصد، چین ٢٩درصد، هند ٣٣‌درصد و در کشوری مانند اسپانیا که از لحاظ اقلیم و ویژگی‌های جغرافیایی به ایران شباهت دارد تنها ٢٥درصد.

وزیر دولت پنجم گفت: این موضوع به آن معنی است که حتی در صورت بارش ایده‌آل و نفوذ آب به زیر زمین، جایی برای ذخیره آن وجود ندارد، در نتیجه آب در سطح خاک جاری شده و تبخیر می‌شود. این موضوع شورتر شدن خاک و از دست رفتن حاصلخیزی آن را به دنبال داشته است. درحال حاضر وضع آبی برخی از شهرهای ایران به سطحی رسیده است که آن شهرها از نظر تعاریف علمی و استانداردهای جهانی به «شهر مرده» تعبیر می‌شوند. به‌عنوان مثال درحال حاضر شاهرود و نیشابور از نظر هیدرولوژی شهر مرده به حساب می‌آیند و بخش عمده‌ای از شهرستان رفسنجان نیز شهر مرده تلقی می‌شود.

٥٠‌میلیون ایرانی باید مهاجرت کنند
وزیر اسبق کشاورزی با تأکید بر این‌که بحران خشکسالی در ایران به وضعیتی رسیده است که حیات و تمدن سرزمین در معرض تهدید قرار گرفته است، گفت: مطابق برآوردهای علمی، منابع کشش تأمین نیازهای جمعیت فعلی ایران را ندارد و در آینده نه‌چندان دور حدود ٧٠‌درصد جمعیت ایران باید از کشور مهاجرت کنند اما با وضع دیپلماسی خارجی ایران، کدام کشورها حاضرند ٤٠ تا ٥٠‌میلیون ایرانی را اسکان دهند؟!

وی ادامه داد: درحال حاضر در جزیره ماندیل هند ادامه سکونت غیرممکن شده است و این جزیره گاه و بیگاه به زیر آب می‌رود. این در شرایطی است که ماندیل تنها ٣٠٠‌هزار نفر جمعیت دارد اما دولت هند برای انتقال این جمعیت دچار دردسر شده است. ما چگونه می‌خواهیم برای اسکان قریب به ٥٠‌میلیون نفر ایرانی چاره‌اندیشی کنیم؟

گفتند توسعه پایدار غرب‌زدگی است!
کلانتری اشتباه‌های مدیریتی در دوره‌های گذشته را باعث رسیدن به این نقطه دانست و گفت: زمانی آمدیم گفتیم سیاستگذاری‌ها برای منابع کشور در راستای توسعه پایدار باشد اما عده‌ای گفتند توسعه پایدار و اصول غربی را کنار بگذارید. خود بنده در زمان ریاست‌جمهوری آقای خاتمی به خانم دکتر ابتکار شخصا نامه نوشتم و گفتم واقعا آب نیست و از لحاظ منابع آبی داریم رو به بحران می‌رویم. ایشان بی‌توجه شد و گفت چنین چیزی نیست! سازمان محیط‌زیست در ایران تا امروز یک سازمان مرده و تشریفاتی بوده است. همین الان آقایان هنوز دارند درباره خودکفایی در محصولات کشاورزی صحبت می‌کنند. برای نوشتن برنامه ششم دوباره موضوع خودکفایی را به میان کشیدند که من برگشتم به آقای نوبخت گفتم تو را به دین و ایمانت بگو این مزخرفات را کنار بریزند.

او افزود: با این منابع آبی موجود و در صورت استفاده از مدرن‌ترین تکنولوژی‌های صنعتی و در صورت فرض محال رسیدن به بهره‌وری ١,٥‌درصد تا‌ سال ١٤٠٤ تنها می‌توانیم برای ٣٣‌میلیون نفر غذا تولید کنیم. این در شرایطی است که بهره‌وری ما درحال حاضر تنها ٠.٢‌درصد است.

وی تأکید کرد: من حتی در این زمینه به مقام معظم رهبری نیز نامه نوشتم و آمار و ارقام و گزارش علمی خدمت‌شان ارایه دادم. گفتم اگر می‌خواهیم به جمعیت ١٥٠‌میلیون نفر برسیم قبل از هر چیز باید منابع آبی را نجات دهیم و پس از آن توان تولید ما در کشاورزی، تأمین غذا برای ٣٣‌میلیون نفر است برای تأمین غذای بقیه جمعیت باید به واردات فکر کرد.

هزینه کلان برای تبدیل آب شیرین  به آب شورتر از دریا!
کلانتری شیرین کردن آب را همراه با هزینه بسیار گزافی دانست و بیان داشت: در بسیاری از موارد شیرین کردن آب شور صرفه اقتصادی ندارد. جالب است که بدانید اشتباه‌های مدیریتی سال‌های گذشته باعث شده است که ما هزینه کلانی بدهیم و آب شیرین‌مان را به آب شور تبدیل کنیم آن هم آب شوری که غلظت نمک آن ٣,٥ برابر غلظت نمک آب دریای عمان است!

وی افزود: در‌ سال ٥١ آمریکایی‌ها به ایران آمدند و درباره پروژه احداث سد گتوند پژوهش کردند. طبق گزارش آمریکایی‌ها محل سد باید ١٤,٥ کیلومتر پایین‌تر از مخزن سد قرار می‌گرفت. علت این موضوع وجود گنبدهای نمکی گزارش شده بود اما مدیران وقت این گزارش‌ها را خیانت آمریکا به ایران دانستند و سد را روی گنبدهای نمکی احداث کردند. در آن زمان ١٣٠‌میلیارد تومان هزینه شد تا پتوی رسی روی گنبدهای نمکی قرار بگیرد اما با اولین آبگیری تمام پتوهای رسی از بین رفته و آب شیرین پشت سدها به آب شوری تبدیل شد که غلظت نمک آن ٣.٥ برابر غلظت نمک آب دریای عمان است. حالا این سد با مجموع سرمایه‌گذاری ٣‌هزار و ٦٠٠‌میلیارد تومان علاوه بر شور کردن آب شیرین، سالانه ٣.٥ تن نمک به اراضی خوزستان اضافه می‌کند و خاک حاصلخیز منطقه را شور کرده است.

سدسازی بی‌حساب و کتاب رودخانه‌ها را خشک کرد
عیسی کلانتری همچنین با برگشت به عقب گفت: در زمان آقای احمدی‌نژاد، به ایشان اعلام شد اشتباه دوم را انجام نده و سد را آبگیری نکن که آب شیرین به آب شور تبدیل شود اما ایشان کار را به پیمانکار واگذار کرد تا دو خط لوله به طول ٢٧٠ کیلومتر از زیر سد رد کنند. برای این کار ٢‌هزار و ٢٠٠‌میلیارد تومان هزینه شد که درنهایت از لوله‌ای به قطر یک متر و ١٠ سانتی‌متر تنها ٢٠٠ لیتر آب خروجی داشته باشیم.  او افزود: مشکل ما نه‌تنها به برداشت بی‌رویه آب مربوط می‌شود که سدسازی‌های بی‌حساب و کتاب به این مشکلات دامن زده است. مسئولان ما از سدسازی به‌عنوان سند افتخار خود یاد می‌کنند اما از بس سد ساخته شده است دیگر در رودخانه‌ها آبی جاری نمی‌شود. درحال حاضر ٤٢‌درصد روان‌آب‌ها به دلیل سدسازی کاهش داشته و به خشک شدن بسیاری از رودخانه‌ها منجر شده است.

هزینه جبران از ٥٠‌میلیارد به ٢٥‌هزار‌ میلیارد تومان رسید
مشاور معاون اول رئیس‌جمهوری با اشاره به این‌که در شرایط فعلی برای نجات کشور از بحران خشکسالی نیازمند اقدامات فوری هستیم، تأکید کرد: برای این‌که بتوانیم ظرف ٥ تا ٦‌سال آینده به حالت نرمال برسیم باید سطح برداشت آب از منابع‌مان را به نصف برسانیم و کار را باید از همین امروز شروع کنیم چرا که تا الان هم دیر شده است. باید سطح برداشت آب از ٩٦‌میلیارد مترمکعب به ٥٦‌میلیارد مترمکعب برسد. او گفت: این موضوع درحال حاضر برای ما ٢٠ تا ٢٥‌هزار‌ میلیارد تومان هزینه دارد این در صورتی است که در دوره خاتمی این موضوع را تنها با ٥٠ تا ١٠٠‌میلیارد تومان هزینه می‌شد مدیریت کرد اما متاسفانه مدیران کشور تا امروز باور نداشتند که بحران جدی است و حالا این موضوع کم‌کم دارد بین دولتمردان جامی‌افتد و البته این هزینه گزاف هم برای نجات تمدن ایران و کشور ضروری و غیرقابل اجتناب است. آب، نفت نیست. بلایی که ما سر نفت آوردیم را نمی‌توانیم سر آب بیاوریم زیرا حیات‌مان و موجودیت کشور به آب بستگی دارد.

دولت نباید از موضع عده‌ای بترسد
کلانتری با اشاره به این‌که در زمینه فرهنگ‌سازی آب با یک مشکل عمده مواجه هستیم، گفت: برای اجرای سیاست‌های نجات‌بخش آب باید جدیت داشته باشیم و از واکنش عده‌ای نترسیم. درحال حاضر ما بنا داریم آب کشاورزی را به نصف برسانیم و برای این کار بودجه تأمین و آماده شده است تا سهم آب کشاورزان را خریداری کنیم اما دولت نگران واکنش مجلس و بقیه است. خود بنده در یکی دو روز گذشته چند جلسه خصوصی با آقای چیت‌چیان وزیر نیرو داشته‌ام تا ایشان را توجیه کنم که از واکنش نماینده‌های مجلس نترسد. نهایت این موضوع استیضاح است اما بحران آب دیگر شوخی‌بردار نیست.  او تأکید کرد: اولین مصوبه دولت و اولین شعار آقای روحانی در زمان انتخابات احیای دریاچه ارومیه بوده است. ایشان با وجود آن‌که به وعده خود عمل کرد و برای خرید حقآبه کشاورزان بودجه مورد نیاز را هم کنار گذاشت اما با اظهارات تند دو سه نماینده محلی در مجلس سریع عقب‌نشینی کرد. دولت باید برای نجات کشور از بحران خشکسالی جسارت و جدیت بیشتری به خرج دهد.

هنگم اجرای پروژه‌ها کم‌سوادیم!
مشاور معاون اول رئیس‌جمهوری در پایان نشست به پاسخگویی به خبرنگاران و حاضران در جلسه پرداخت. او به پرسشی درباره احیای این دریاچه و سمتی که او در این پروژه دارد، پاسخ داد.

«شهروند» در سوالی از هدررفت بودجه کشور در نتیجه طرح‌های کارشناسی نشده و ازجمله طرح احداث میان‌گذر شهید کلانتری دریاچه ارومیه پرسید تا کلانتری توضیح دهد: در زمان احداث میان‌گذر شهیدکلانتری دریاچه ارومیه، طرح کارشناسی شد و مطالعات به درستی انجام گرفت؛ طبق مطالعات انجام شده بنا شد در ٣,٥ کیلومتری غرب دریاچه که ٩٩.٧‌درصد جریان آب از آن منطقه می‌گذرد، پل دیگری احداث شود اما آن پل را حذف کردند.

وی افزود: مشکل ما این است که زمان اجرای پروژه‌ها یا کم‌سواد هستیم یا اتفاقات را پیش‌بینی نمی‌کنیم  یا نظر کارشناسی را باور نداریم. مجموع این فرهنگ مدیریتی باعث می‌شود بودجه‌های عمرانی کشور هدر رود.

کلانتری همچنین در پاسخ به پرسش دیگر مبنی بر طرح خرید آب شیرین از کشورهای همسایه گفت: این طرح غیرقابل اجراست زیرا عمدتا همسایگان ما منابع کافی برای صادرات آب شیرین را در اختیار ندارند، در این زمینه با چند کشور نیز مذاکره شده اما نتیجه‌بخش نبوده است. به‌عنوان مثال تاجیکستان اعلام کرد آبی برای صادرات ندارد و جمهوری‌آذربایجان نیز حاضر شد سالانه ١٥٠ تا ٢٥٠‌میلیون مترمکعب آب به ایران انتقال دهد آن هم برای مدت محدود که با هزینه‌های سنگین حمل‌ونقل و میزان ناچیز توافق شده، این طرح توجیه اقتصادی کافی ندارد.








777 کشته در زلزله شدید نپال/ شمار قربانیان رو به افزایش



دولت نپال روز شنبه از افزایش شمار قربانیان زمین لرزه این کشور خبر داد و شمار جان باختگان را تاکنون 777 نفر اعلام کرد .

به گزارش «انتخاب»؛ شبکه تلویزیونی سی ان ان به نقل از منابع دولتی نپال گزارش داد که شمار قربانیان رو به افزایش است و صدها نفر در این زمین لرزه زخمی شده اند.

'لاکسیما پراساد داکال' سخنگوی وزارت کشور نپال گفت: براساس گزارش های رسیده از بهاکتاپور که در مجاورت کاتماندو قرار دارد 43 تن نیز در این محل جان خود را از دست داده اند.

برخی گزارش ها حاکیست که براثر سقوط بهمن در ارتفاعات اورست نیز دست کم 30 کوهنورد در این منطقه گرفتار شده اند.

مرکز تحقیقات زلزله نگاری آمریکا قدرت این زمین لرزه را که ساعت 11:41 به وقت محلی روی داد ؛ 7 ممیز 9 درجه در مقیاس امواج درونی زمین ( ریشتر ) اعلام کرد.

شدت زمین لرزه به اندازه ای بود که در بخش هایی از هند و پاکستان ؛ بنگلادش و تبت از جمله شهرهای دهلی نو و لاهور نیز احساس شد.

ساخت خانه ای که سیگنال های آزار دهنده را مسدود می کند

ساخت خانه ای که سیگنال های آزار دهنده را مسدود می کند

ساخت خانه ای که سیگنال های آزار دهنده را مسدود می کند

زمانی خانه ها محلی برای آسایش و حریمی برای زندگی خصوصی انسان بودند؛ کافی بود پرده ها را بکشیم تا از دنیای پیرامون خود جدا شویم و دست هیچکس به ما نرسد. اما این روزها، با رواج یافتن بیش از اندازه موبایل ها، ترموستات های هوشمند، دوربین های کینکت و بسیاری موارد دیگر، بیش از هر زمان دیگری در دسترسی سایرین هستیم.

پژوهشگران حوزه معماری مرکزی به نام Space Caviar نیز در پاسخ به همین مساله با کمک متخصصین Prokoss موفق به ساخت خانه ای به نام RAM House شده اند. RAM از سرواژه های عبارت Radar Absorbent Material به معنای مواد جذب کننده راداری گرفته شده و خانه ای است که به صورت انتخابی سیگنال های الکترومغناطیسی حمل کننده داده را مسدود می کند.

در ادامه این مطلب با دیجیاتو همراه باشید.

3045146-inline-i-2-a-cage-house-dsl4446-modifica-copy

البته ناگفته نماند اماکنی نظیر هتل ها سال هاست که سیگنال های وای فای را مسدود می کنند اما آنچه این خانه را از آنها متمایز می کند این است که فرایند مسدود سازی به صورت کاملا کنترل شده قابل انجام است.

ساکنان این خانه می توانند پنل های مسدود کننده سیگنال را به هر بخش از آن که می خواهند انتقال دهند و درست مانند زمانی که برای ندیدن یک منظره، پرده های خانه را می کشند از این پنل ها هم برای بلوکه کردن سیگنال های آزار دهنده استفاده نمایند.

جوزف گریما یکی از معماران این پروژه می گوید برای آنکه نشان دهیم زندگی بدون این سیگنال ها چگونه است تصمیم گرفتیم این خانه را بسازیم. این بنا از ساکنینش دعوت می کند تا بیشتر نسبت به امواجی که هر لحظه به سمتشان هدایت می شوند آگاه باشند و پنل های در نظر گرفته شده برای آن کاری شبیه به پرده در خانه های سنتی را می کنند.

فریم خانه از فولاد ساخته شده و به گونه ای طراحی گردیده که الکتریسیته را جذب نموده و آن را در داخل سازه محصور می کند، اما بخش اعظمی از عمل مسدود سازی سیگنال ها از طریق تعدادی پنل کربنی صورت می گیرد که می توانند امواج الکترومغناطیسی را جذب نمایند.

3045146-inline-i-1-a-cage-house-that-locks-out-digital-spies

اتاق هایی که در طبقات پایینی قرار دارند داده ها را به شیوه ای متفاوت مدیریت می کنند. هر کدام از این اتاق ها از طریق قفسه های کتاب از یکدیگر جدا می شوند و برای ورود به بخش های دیگر از جمله آشپزخانه، دفتر، کتابخانه و حمام کافی است که این ماژول ها را حرکت دهید.

با چسباندن ماژول ها به یکدیگر می توانید نوعی بانک ایمن برای نگهداری داده های خود بسازید که هرگونه ارتباط از طریق لوازم هوشمند خانگی نه می تواند به داخل آن راه پیدا کند و نه از آن خارج گردد.

درست است که خانه های امروزی به گونه ای ساخته می شوند که حریم خصوصی ساکنانش حفظ گردد؛ برای نمونه پنجره هایشان کوچک است و اتاق خواب هایشان در دارند اما جالب اینجاست که این سازه ها نسبت به داده های نامرئی افراد بی اعتنا هستند.

گریما می گوید: ساخت این خانه اعتراض نسبت به تکنولوژی محسوب نمی شود و بیشتر تلاشی است برای متعادل نمودن تکنولوژی و هم زیستی مسالمت آمیز با آن در منازل. این خانه عجیب از تاریخ ۱۴ تا ۱۹ آوریل در Atelier Clerici میلان در معرض دید عموم قرار دارد.

3045146-slide-s-16-a-cage-house-dsl4461

3045146-slide-s-7a-a-cage-house-that-locks-out-digital-spies

3045146-slide-s-8-a-cage-house-dmg5172

3045146-slide-s-9-a-cage-house-dmg5203

3045146-slide-s-10-a-cage-house-dmg5230

3045146-slide-s-11-a-cage-house-dmg5232


اقدام قابل تحسین 2 زوج در دشتستان (+عکس)

این اقدام نمادین افزون بر گسترش فرهنگ زیست محیطی مانع از ترویج فرهنگ خشونت و خون ریزی نیز در بین جامعه خواهد شد.
دو برادر در روستای طلحه دشتستان در جشن مشترک ازدواج خود به جای قربانی کردن گوسفند که به عنوان یک رسم سنتی در استان بوشهر انجام می شود، همزمان با آغازین روز زندگی مشترک یک اصله نخل کاشتند.

به گزارش خلیج فارس؛ در استان های جنوبی رسم است که در زمانی که عروس وارد منزل داماد می شود گوسفند، گوساله یا بزغاله قربانی می کنند.

یکی از زوج های یادشده هدف از انجام این کار را اشاعه فرهنگ درختکاری و قربانی نکردن حیوانات به پای انسان ها در مجالس شادی ذکر کرد.

اقدام قابل تحسین 2 زوج در دشتستان (+عکس)
صادق خسروی در گفتگو با ایرنا افزود: حیوانات می توانند در خدمت انسان ها قرار بگیرند اما نباید به پای انسان ها بعنوان زینت بخش مجالس قربانی شوند.

وی یادآورشد: این اقدام نمادین افزون بر گسترش فرهنگ زیست محیطی مانع از ترویج فرهنگ خشونت و خون ریزی نیز در بین جامعه خواهد شد.

خسروی اضافه کرد: کاشت درخت خرما در جشن ازدواج جان بخشیدن به محیط زیست است و می تواند بهترین سنبل برای یک آغاز باشد و تا سال های متمادی نیز محصول آن برای همگان سودمند واقع شود.

اقدام قابل تحسین 2 زوج در دشتستان (+عکس)
وی گفت: هرچند آزاد کردن پرنده در جشن عروسی توسط برخی زوج ها انجام می شود اما کاشت درخت اقدامی جدید است که باید برای گسترش آن فرهنگ سازی شود.

روستای طلحه با جمعیتی بالغ بر سه هزار نفر واقع در بخش بوشکان و از توابع شهرستان دشتستان است.

اقدام قابل تحسین 2 زوج در دشتستان (+عکس)