عملیات چت کردن در ایران قدیم

عملیات چت کردن در ایران قدیم

دیروز کتابی رو می خوندم که تو یه قسمتیش در مورد چت کردن نوشته بود کتاب مربوط به سال 1291 می باشد.

برگرفته از کتاب دیدنیها و شنیدنیهای ایران نوشته محمود دانشور

دراویش پرسه زنی که در منطقه همدان زندگی می کردند هنگامی که به هم می رسیدند اگر در بین آنها درویش بچه ای وجود داشت، دیگران با لبخند از بزرگ او سوال می کردند آیا به زیر شولا «عبای درویشی» رفته یا کدو به پایش بسته اند؟

این عده چون در ظاهر از زن گرفتن امتناع دارند به این لحاظ در هر شهری که می رسیدن یا به معروفه خانه ها (خانه های فساد) می رفتن یا زنان و دخترانی که پدرهای عوام آنان را با ثواب در صیغه دادن رام می کنند صیغه می کنند و یا انکه پسرهای چهارده یا پانزده ساله را از شهرها دزدیده و یا با رضایت پدرو مادر به منظور ثواب- یا خانواده هایی که از عهده بچه ها بر نمی آیند و منتظرند یک نفر از نان خورهای آنان کم شود علی الخصوص موقعی که بشنوند درویش شدن هم ثواب دارند، تحویل درویش می دهند.

پس از چند روز دراویش به قول خودشان جلسه ای ترتیب داده و عموم دراویش در آن جلسه حاظر می شوند و درویش بچه را آورده و پس از خواندن اورادی او را به زیر شولا می برند که در وسط جمه است، آنگاه نفر دیگری که در زیر عباست دست و پای اورا می بندد و آنگاه سایر دروایش به بیرون خانقاه آمده و شروع به کشیدن نفیر می کنند و ابتدا شخصی که بچه را آورده باید با او لواط کند، در این موقع هر چه بچه فریاد می زند صدای نفیرها هم بیشتر می شود و به او تبلیغ می کنند اگر می خواهی درویش درست و حسابی شوی باید تن به رضا دهی و پس از پایان او را چت می کنند، یعنی تقسیم و به سایرین تعارف می کنند. عده ای هم معمولا در شب اول پوست کدویی را از نخ گذرانیده و به پای بچه درویش می بندند و چراغها را خاموش می کنند، انگاه به بچه دستور می دهند که خود را فراری دهد، سپس دروایش خود را به تعقیب او انداخته و هر کس دستش به کدو بخورد می فهمد که همان درویش بچه است و حق مجامعت با او دارد. و تا مدت 2 سال کدو باید به پای بچه باشد.

 این فجایع از زمان سلطنت صفویه تا رضاخان انجام می شده، تا این که رضاخان پدرشون رو در می یاره، البته ناگفته نمونه که فرقه های شاه نعمت اللهی ها و بعضی از فرقه های دیگه این کارهارو انجام نمیدادن و در ایران هم بسیار مورد احترام بودند